Amanda Knox: en dan nu de film

Een opgeluchte Amanda Knox na haar tweede vrijspraak. © Reuters
Trui Engels
Trui Engels Journalist Knack

Met een onverwachte wending komt na zeven jaar een einde aan de meest spectaculaire moordzaak in jaren. Hollywood kon het niet beter bedenken.

Amanda Knox en Raffaele Sollecito zijn door het Italiaanse Hof van Cassatie vrijgesproken van de moord op de Britse studente Meredith Kercher. Een verrassende en tegelijk schokkende wending in een Hollywoodiaans verhaal, waarin Knox twee keer werd veroordeeld en ook twee keer vrijgesproken.

In eerste aanleg werden Knox, en Sollecito in 2009 nog veroordeeld tot 26 en 25 jaar. In 2011 werd die straf in beroep ongedaan gemaakt en keerde Knox na vier jaar gevangenis terug naar de VS, waar ze intussen in haar geboorteplaats Seattle werkt voor een krant en in een boekhandel. Maar in 2014 werd een nieuw proces ingespannen dat in afwezigheid van Knox, tot een nieuwe veroordeling leidde. Knox kreeg dit keer 28,5 jaar en Sollecito werd opnieuw tot 25 jaar veroordeeld.

Verkracht en gefolterd

De zaak begon in november 2007 toen de Britse uitwisselingsstudente Meredith Kercher (21) halfnaakt in een plas bloed in haar kamer werd aangetroffen. Uit onderzoek bleek dat Kercher werd verkracht, gefolterd met meer dan 40 messteken en de keel werd overgesneden.

De Italiaanse politie arresteerde de Amerikaanse Knox, die op dat moment een studentenhuis deelde met Meredith Kercher, en haar toenmalige Italiaanse vriend Raffaele Sollecito. Twee jaar later, in 2009, werd het stel schuldig bevonden voor de ondertussen tot een seksmoord omgedoopte misdaad. Het koppel zou onder invloed van drugs hun seksuele fantasieën uitgewerkt hebben op de Britse studente en daarna hebben vermoord met de hulp van een derde man, de drugsdealer Rudy Guede.

Amanda Knox: en dan nu de film
© Reuters

Knox en Sollecito werden vrijgesproken door gebrek aan bewijs en Rudy Guede bleef als enige schuldige over. De verdediging was er in geslaagd hiaten in het forensisch onderzoek bloot te leggen. Het gevonden DNA-materiaal dat de doorslag gaf tijdens het proces in 2009, bleek onbruikbaar te zijn.

Op een 30 centimeter lang keukenmes uit de keuken van Sollecito werden DNA-sporen van Knox gevonden op het handvat en van Kercher op het lemmet. Maar de hoeveelheid DNA van Meredith op het lemmet was zo laag dat het niet als bewijs kon dienen. Daarnaast werd op de bebloede bh-sluiting van Meredith DNA gevonden van Sollecito. Maar dit was gecontamineerd omdat de politie onzorgvuldig te werk ging tijdens het onderzoek. Zo gebruikten de onderzoekers onder andere vuile handschoenen.

Bizar gedrag

Het bewijsmateriaal mag dan uiteindelijk in haar voordeel gesproken hebben, het gedrag van Knox kort na de moord op Kercher roept haal wat vragen op. Vier dagen na de moord wees Amanda de cafébaas Diya ‘Patrick’ Lumumba aan als moordenaar waardoor hij twee weken in de cel moest verblijven. Enkele dagen later trok ze die verklaring weer in. Aan familie en vrienden vertelde ze opvallend gedetailleerd over de moord op haar kamergenote. Knox en Sollecito, die normaal hun gsm nooit afzetten, bleken dat wel gedaan te hebben tussen 9 uur ’s avonds en 6 uur ’s ochtends in de nacht van de moord. Tot slot is er ook het kortverhaal dat Amanda schreef voor de moord over twee studenten die voor de kick een meisje drogeren en verkrachten.

Ik voel me alleen en gebrandmerkt. Alsof ik net te horen kreeg dat ik kanker heb

Amanda Knox

Het waren wellicht redenen voor de nieuwe veroordeling van Knox in 2014. ‘Het doet pijn om door het leven te moeten gaan als een crimineel. Ik heb hier geen vrede mee. Ik voel me alleen en gebrandmerkt. Alsof ik net te horen kreeg dat ik kanker heb’, reageerde Knox toen.

Knox pende nog meer emoties neer in haar autobiografie. In ‘Wachten tot je gehoord wordt’ blikt ze terug op haar Italiaans avontuur. Ze was in Italië als naïef en onschuldig meisje dat niet opgewassen was tegen het al te vrolijke en losse Italiaanse leven. In Perugia kwam marihuana even vaak op tafel als pasta, zo schrijft ze.

Amanda Knox: en dan nu de film
© Reuters

Ook vertelt de schrijfster dat ze in de Italiaanse gevangenis door een cipier en een vrouwelijke gevangene seksueel lastig is gevallen. Ze wijdde een priester in haar zelfmoordplannen in, en die geestelijke liet haar op zijn gitaar spelen. Met die priester voerde ze lange gesprekken over religie en politiek. Ook Raffaele Sollecito publiceerde zijn ‘memoires’ onder de titel ‘Honor Bound: My Journey to Hell and Back with Amanda Knox’.

Fascinatie leeft verder in film

Het boek ‘Angel Face’ van CNN-journalist Barbie Latza Nadeau is dan weer de inspiratiebron voor een film van de Britse omroep BBC over de moordzaak die gisteren niet toevallig uitkwam in de Britse bioscopen. ‘The Face of an angel’ werd geregisseerd door Michael Winterbottom en volgt de journaliste Simone Ford (Kate Beckinsale) en documentairemaker Thomas (Daniel Brühl) tijdens het mediacircus rond de zaak. Ook het populaire model Cara Delevingne kreeg een rol in de prent als de love interest van Thomas. De film krijgt bij onze buren gemengde kritieken, maar de fascinatie voor het verhaal blijft..

Hollywood zelf heeft, behalve de televisiefilm ‘Amanda Knox: Murder on Trial in Italy’, voorlopig nog niet veel met het verhaal van Amanda Knox gedaan. Misschien omdat fictie soms niets meer aan de werkelijkheid kan toevoegen? Al zullen we nooit weten wat er écht gebeurde tijdens die bewuste nacht in 2007.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content