‘Mayeur vindt dat hij op een wrede manier naar de slachtbank is geleid. Een tikkeltje wereldvreemd’

Brussels parlementslid Arnaud Verstraete (Groen) was een van de klokkenluiders in het Samusocial-schandaal.

Wat heeft heel de heisa over Samusocial uiteindelijk opgeleverd?

Arnaud Verstraete: Er is in Brussel verhoogde aandacht voor goed bestuur gekomen. Het Brusselse parlement heeft een pakket maatregelen goedgekeurd dat politici voortaan zal dwingen volledige openheid te geven over hun vergoedingen, ook vergoedingen uit privémandaten. Ook zal er een deontologische commissie worden opgericht waar elke Brusselaar een politieke mandataris kan laten doorlichten, op voorwaarde natuurlijk dat het verzoek daartoe grondig is gemotiveerd. Dit zijn stappen in de goede richting, maar het is niet genoeg. Groen was ook vragende partij voor een totaalverbod op het cumuleren van politieke mandaten, zodat je niet langer tegelijk parlementslid en schepen of burgemeester kunt zijn.

Wat heeft u in de parlementaire onderzoekscommissie naar Samusocial het meest getroffen?

Verstraete: Er zijn saillante details over de werking van Samusocial boven water gekomen, denk aan het feit dat alle giften systematisch door de directie werden afgeroomd. Mij interesseerde vooral hoe Samusocial erin is geslaagd om zo veel subsidies te krijgen en de Brusselse monopoliespeler in de daklozenopvang te worden. Dat kon alleen maar doordat Samusocial jarenlang door de PS is beschermd. De PS heeft ook actief meegewerkt aan het verhinderen van afdoende controle op het doen en laten van Samusocial door de bevoegde minister in de Brusselse regering. Samusocial kreeg in 2017 meer dan 10 miljoen euro van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, maar er was nauwelijks toezicht op hoe dat geld werd besteed.

Wat vond u van de getuigenis van gewezen Brussels burgemeester Yvan Mayeur in de parlementaire onderzoekscommissie naar Samusocial?

Verstraete: Het is positief dat hij heeft willen getuigen, in tegenstelling tot Pascale Peraïta, de voormalige gedelegeerd bestuurder van Samusocial, die gewoon weigerde om vragen van de commissieleden te beantwoorden. Mayeur leek ook oprecht te geloven dat hij zich voor een goede zaak had ingezet. De manier waarop vond hij, met zijn typisch socialistische, paternalistische houding, bijzaak. Op kritiek ging hij niet in en hij bleek er een bijzonder gekleurde versie van de waarheid op na te houden. Zijn kabinetschef had een dag eerder in de onderzoekscommissie gezegd dat de beruchte vergaderingen van het bureau van Samusocial, waarvoor bestuurders buitensporig hoge zitpenningen ontvingen, nooit hadden plaats-gevonden. Men belde elkaar eens of men stuurde een e-mail, maar dat was het dan. En dan zegt Mayeur doodleuk in de onderzoekscommissie: ‘We hebben in die bureauvergaderingen keihard gewerkt.’ Tja.

Yvan Mayeur had het naderhand over een publieke lynchpartij.

Verstraete: Mayeur vindt dat hij op een wrede en onrechtvaardige manier naar de slachtbank is geleid. Wat toch een tikkeltje wereldvreemd is, als je bedenkt dat hij zich jarenlang op een ongeoorloofde manier heeft verrijkt. En toch speelt Mayeur het slachtoffer.