Ludo Bekkers

‘Marc Steculorum is een discreet fotograaf met ambities’

Ludo Bekkers Kunst- en fotografierecensent

‘Met zijn fotoboek bewijst fotograaf Marc Steculorum dat hij een een eigenzinnige persoonlijkheid is die zijn ideeën spijts alles doorzet en zijn huig niet naar de wind hangt, schrijft Ludo Bekkers.

De naam Marc Steculorum (Reet, 1956) is geen luide klokkentoon in het concert van de Belgische fotografiewereld. Discreet is hij van nature en in zijn werk valt hij nauwelijks op. Ten onrechte want zijn foto’s zijn uniek omdat ze zijn persoonlijkheid illustreren, eigenzinnig en overdacht.

Zijn manier om met het medium om te gaan is al even eigenzinnig. Zijn instrument valt buiten het traditionele en gebruiksvriendelijke alaam van de doorsnee fotograaf, het kleinbeeld of het midden formaat toestel. Hij koos voor de onhandige technische camera zoals die al lang voor hem in gebruik was en die toen, op glasplaat, negatieven opleverde die tot in de perfectie scherp waren. Nu kan het ook op film. Onhandig in het gebruik maar met hoge kwaliteitsnormen.

Bovendien was het gebruik van een zwaar statief onontbeerlijk. Het was enerzijds een handicap maar anderzijds leverde het kwaliteitsfoto’s die met een modernere camera vrijwel nooit realiseerbaar waren tot voor de digitale omwenteling.

Marc Steculorum is een eigenzinnige persoonlijkheid die zijn ideeën spijts alles doorzet en zijn huig niet naar de wind hangt. Dat bewijst hij nu weer met een fotoboek dat hij in eigen beheer uitgaf om op die manier zijn opvattingen over fotoboeken te demonstreren.

Marc Steculorum is een discreet fotograaf met ambities.

Het rijk geïllustreerde volume is een overzicht van de projecten die hij uitvoerde en tegelijk een persoonlijke visie op fotografie en haar diverse modellen. Het is tevens een biografie die zijn parcours traceert van fotograaf tot galerist. Want ook daar toonde hij zijn eigenzinnigheid.

In 1985 opende hij, met zijn levensgezellin, in Antwerpen een fotogalerie “Portfolio” later herdoopt tot DB-S. Het was hun ambitie om een plaats te creëren om fotografie te tonen op een manier die in België voordien nooit gebeurd was. Er was geen koffiehoekje, geen bookshop, geen postkaarten display, allemaal dingen die de aandacht van de foto’s zou kunnen afleiden. Die waren essentieel en daar ging het om.

Via via kon hij andere buitenlandse galeries voor hun idee van tentoonstellen warm maken en slaagde zij er in om het werk van grote namen te tonen. Nooit had een galerie werk van onder meer E.J. Belloc of Walker Evans of Constantin Brancusi in huis gehaald. Maar ook krachtige Belgische fotografen kregen een plaats aan de witte muren. Steculorum: In mijn functie als curator waren de beelden altijd primair voor de teksten en de theorieën. Het was altijd een esthetische en/of informatieve belevenis om deze uitgepuurde tentoonstellingsruimte te bezoeken. Maar de financiële imput werd te zwaar en in 2003 kwam een einde aan een avontuur dat zowel de galeristen als een select publiek veel had geleerd.

Maar de fotograaf had ondertussen ook niet stil gezeten. Hij koos voor zichzelf projecten waarin hij een eigen visie kon vertolken. Ze ware divers van aard, gaande van de herontdekking van de omgeving van zijn geboortestreek niet ver van de Rupelstreek, over het vastleggen van de menigte bij een wielerkoers, een reeks over onderwijs in opdracht en de nachtopnamen van het ter dood veroordeelde Koninklijke Entrepot in Antwerpen.

Krimiscène

Die laatste reeks was opmerkelijk omdat ze ’s nachts werd gerealiseerd met urenlange sluitertijden. Steculorum schaarde zich aan de kant van de rebellen die zich tegen de afbraak van erfgoed verzetten en fotografeerde het complex daarom ’s nachts alsof het een krimiscène betrof. Zo sloot hij zich impliciet aan bij de contestanten. Discreet maat niet minder duidelijk. Het is een hoogtepunt in zijn oeuvre geworden dat helaas uit het geheugen van curators van foro-overzichten is gewist.

Bij momenten heeft hij zich laten verleiden om in kleur te werken maar zijn échte fotografische ziel toont hij in de zwart-witopnamen. Daar weet hij de contrasten te vinden, de eenvoudige details in een compositorische setting, de schijnbare eenvoud maar ook de kracht van de beeldvorming die iedere foto tot een kijkgenot maken.

Marc Steculorum heeft met dit boek een meervoudig werk gepubliceerd. Het is enerzijds een biografie maar ook een analyse van werk van fotografen die hij bewondert en bovendien geeft het een inzicht in de manier waarop hij zelf fotografeert. Daardoor is het een fotoboek geworden dat meer is dan een rijk geïllustreerd album. Het is educatief, persoonlijk, informatief en lezenswaard.

Boek “Whereabouts” Marc Steculorum.Uitg. C / W. in eigen beheer en in de betere gespecialiseerde boekhandel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content