Na de Mods en de Rockers in Londen, na de Johnny’s en de Marina’s in Wilrijk, na de Mageren en de Dikken op het eiland Amoras : de modernen en de klassieken in de Wetstraat !

De politologen zijn er nog niet helemaal uit. We zullen nog even moeten wachten tot Luc Huyse en Mark Elchardus het laatste woord gesproken hebben. Maar wie een beetje aandacht heeft voor de nieuwe journalistieke cultuur (NJC) moet gemerkt hebben dat er sprake is van een nieuwe breuklijn in het politieke landschap.

De Morgen bijvoorbeeld heeft eens en voorgoed vaarwel gezegd aan het achterhaalde onderscheid tussen progressieven en conservatieven, tussen eigenaars van de productiemiddelen en zij die erdoor worden uitgebuit, tussen Jezus en Barabas. Deze voorbijgestreefde breuklijnen heeft de krant vervangen door de tweedeling tussen modernen en klassieken.

Het zou van verregaand cynisme getuigen om daar mee te lachen en dat is wel het laatste waar een rubriek als Zwarte Woensdag zich wil aan bezondigen. Het wordt integendeel tijd dat ook wij, intellectuelen, onze pleinvrees overwinnen en wat minder gaan neerkijken op het gewone volk. Dus gingen wij op zoek naar de KSF’s ( kritische succesfactoren) en de USP ( unique selling proposition) die van de moderne politicus een modern politicus maken. Om het overzichtelijk te houden zetten wij de vragen op een flip-over (de overhead-projector is stuk).

Kan een modern politicus ouder zijn dan veertig ?

Antwoord : Een modern-zijn heeft niets van doen met leeftijd, wel met rijpheid. Er zijn voorbeelden bekend van moderne politici die zelfs mei ’68 nog bewust hebben meegemaakt. Zij maakten een Lange Witte Mars door de instellingen.

Waar heeft een modern politicus een hekel aan ?

Antwoord : Een modern politicus heeft een hekel aan politique politicienne.

Wat is politique politicienne ?

Antwoord : Politique politicienne is waar een modern politicus een hekel aan heeft.

Is de moderne politicus van slechte wil ?

Antwoord : Neen, integendeel. De moderne politicus wordt bewogen door goede wil.

Zijn wij in de ogen van de moderne politicus gepeupel ?

Antwoord : In de ogen van de moderne politicus zijn wij geen gepeupel.

Bestaan er ook postmoderne en neoklassieke politici ?

Antwoord : Zeker, maar zij dwalen.

Mag een modern politicus op een banket met zijn zatte kop in de mayonaise vallen ?

Antwoord : Als hij maar niet in jeans is gekleed of zich per dienstauto naar het banket heeft laten voeren.

Waaraan herkennen wij de moderne politicus ?

Antwoord : Wij herkennen de moderne politicus aan ons water.

Werkt de moderne politicus binnen de structuren van de bestaande politieke partijen ?

Antwoord : Wij vinden hem in alle politieke partijen.

Mogen wij hem dan een ?entrist? noemen ?

Antwoord : Het entrisme is noodzakelijkerwijs een overblijfsel uit de oude politieke cultuur (OPC). Het is verdwenen samen met Ernest Mandel.

Hoe staat de moderne politicus tegenover de -ismen ?

Antwoord : De tijd van de grote -ismen is voorbij omdat zij de verkeerde breuklijnen hebben veroorzaakt die tot de kloof met de burger hebben geleid. De moderne politicus voorziet zijn gedachten en beginselen van het adjectief ?modern?. Maar ?wit? is ook altijd schoon.

Wie zal de moderne politicus als zijn leermeesters beschouwen ?

Antwoord : Guy Verhofstadt is groot en Johan van Hecke is zijn profeet. Bert (?het blowen van de leeuw?) Anciaux zal er, als mens van goede wil, ook wel komen als hij zijn best blijft doen. Voor Frank Vandenbroucke zal het afhangen van zijn uitslag in de partiële.

Kan de moderne politicus burgemeester zijn van een gemeente van minder dan 30.000 inwoners, bijvoorbeeld Kruishoutem ?

Antwoord : Het liefst zelfs ; hoe dichter bij het volk, hoe beter. De regering moet er wel voor zorgen dat het lokale ambt wordt geherwaardeerd middels een forse loonsverhoging.

Hoe denkt de moderne politicus over de klassieke politicus ?

Antwoord : Hij gebruikt het woord ?krokodil? en legt er een cordon sanitaire rond.

Hoe laat denkt de moderne politicus dat het is ?

Antwoord : Vijf over twaalf. De hoogste tijd om ons leven te beteren !

Zullen de moderne politici zich verenigen in een Witte Partij ?

Antwoord : Wat een onzin ! Hoe kan het witte gevoel ooit aanleiding gegeven tot een zweeppartij ? (PP/MR)

De gedragsregels

Een modern politicus is fier en op zijn eer te betrouwen.

Een modern politicus is hoffelijk.

Een modern politicus is een vriend voor allen.

En een broeder voor ieder ander modern politicus.

Een modern politicus leeft met open oog in Gods natuur.

Een modern politicus kan zonder gehoorzamen tegenspreken.

Een modern politicus is geloofwaardig.

Een modern politicus is niet lichtvaardig.

Een modern politicus mijdt slechte kameraden.

Een modern politicus is rein in gedachten, woorden en daden.

(Met dank aan het Vlaams Verbond voor Katholieke Scouts en Meisjesgidsen, VVKS-VVKM)

Belastingvrij dumpen

Een rapport van onder meer de Nederlandse lobbygroep Health Action International doet zelfs bij mensen die zich geen illusies maken over de nobele bedoelingen van de farmaceutische industrie, de nekharen rijzen. Farmaceutische bedrijven schenken ladingen geneesmiddelen voor humanitaire doeleinden aan hulporganisaties. Zo belandden er, bijvoorbeeld, eetstimulerende middelen in het hongerende Sudan, en tabletten tegen indigestie in de kampen van Rwandese vluchtelingen.

Het medische vakblad The Lancet rapporteerde over een incident in Litouwen, waarbij elf vrouwen tijdelijk blind werden, omdat lokale artsen uit de indicaties op gratis pakjes geneesmiddelen hadden afgeleid dat het om een gynaecologisch middel ging. In feite was het een ontwormingsmiddel voor diergeneeskundig gebruik. Er was geen bruikbare bijsluiter bij de middelen geleverd.

In ex-Joegoslavië werd een speciale verbrandingsoven gebouwd om de stocks onbruikbare geneesmiddelen schenkingen van tijdens de oorlog te verwerken. Vervaldatum ruim overschreden of middelen onaangepast aan de behoeften. Het populariserende wetenschapsblad New Scientist meldde dat er een perverse bedoeling achter de genereuze schenkingen zat : overheden kennen belangrijke belastingvoordelen toe aan bedrijven die geneesmiddelen schenken. Bedrijven kunnen bijgevolg winst maken door hun niet verkochte stocks te dumpen op de markt van de internationale hulpverlening. (DD)

Mackie Messer

De mooiste kop van de voorbije week stond vanzelfsprekend in Het Laatste Nieuws. Ze hadden er een stevige chocoladeletter voor uit de kast gehaald : ?Georges Leekens, de Bourlet van het Belgische voetbal? Zelf zouden wij daar niet zo gauw zijn op gekomen, omdat wij de nieuwe bondscoach altijd gekend hebben als Mac the Knife. Een boef dus. Zijn troetelnaam had Leekens al toen hij nog bij Crossing Schaarbeek speelde : een bikkelharde verdediger met uitschuifbare benen en inderdaad een messcherpe tackle, die menige spits op zijn moeder heeft doen roepen. Wie had ooit kunnen vermoeden dat Mac the Knife zou eindigen als Witte Ridder ?

Het kan haast niet anders of ze moeten bij Het Laatste Nieuws voorkennis hebben gehad. Maar zij hebben gezwegen. Het verband tussen Neufchâteau en de affaire-Leekens is natuurlijk het perslek. ?Kleine oorzaken kunnen grote gevolgen hebben?, zei bondsvoorzitter Michel D’Hooghe zondag nog op de BRTN-televisie. Hij doelde daarmee ongetwijfeld op de misdadige journalistiek (wij wegen onze woorden), die het scenario van de Belgische Voetbalbond doorkruist heeft. Als de collega’s van Het Volk een beetje meer zin voor verantwoordelijkheid hadden getoond en geen slapende honden wakker hadden gemaakt, was er namelijk nooit sprake geweest van een schandaal. Dan cumuleerde Georges Leekens nu het trainerschap van de Rode Duivels en van Excelsior Moeskroen, in het kader van de nieuwe sportcultuur (NSC).

De nieuwe bondscoach groeit intussen in zijn rol van de Bourlet van het Belgische voetbal. Toen hij door Moeskroen schielijk was ontslagen en de wedstrijd tussen zijn gewezen ploeg en Anderlecht vanop de tribune moest volgen, liet hij alweer via Het Laatste Nieuws weten diep bedroefd te zijn : ?Weet je wel wat dat betekent verplicht te worden je kinderen in de steek te laten ??

Kijk zó iemand voelt de tijdgeest perfect aan. (PP)

Bijdragen : Dirk Draulans, Piet Piryns, Marc Reynebeau

Straatbeeld in Brussel (foto : Patrick de Spiegelaere).