De verzekeringsmaatschappijen houden zwarte lijsten van risicoklanten bij. Wie staat erop en hoe raak je er weer af?
De verzekeringsmaatschappijen zijn niet geliefd bij hun klanten. En het betert er niet op naarmate de verzekerden verkommeren tot een anoniem dossiernummer en nooit nog een agent over de vloer krijgen voor bijstand of een babbel. De ‘ombudsman’ van de verzekeringen, Josette Van Elderen, krijgt het dan ook jaar na jaar drukker. Nogal wat verzekerden blijken zich zorgen te maken over de zwarte lijsten waarop ze terechtkomen. Geen wonder. Via hun gemeenschappelijke Datassur catalogiseren de verzekeringsmaatschappijen risicovolle klanten. In het RSR-bestand (Risques spéciaux/Speciale risico’s), dat slaat op polissen voor auto, brand, ongevallen en allerlei risico’s, zijn 160.000 mensen opgenomen. (Het VBR-bestand voor levens- en ziekteverzekeringen is met 1600 namen minder indrukwekkend.)
Wegens ‘het grote succes’ nam de ombudsman het RSR-bestand op in de veelgestelde vragen (FAQ) van haar website. Volgens haar uitleg maakt het bestand het de verzekeraars mogelijk de gegevens van (kandidaat-)verzekerden te controleren, verzekeringsfraude te bestrijden en wanbetaling en/of niet-invordering van franchise te voorkomen. Veertien objectieve criteria bepalen de opname op de lijst, ze komen neer op vier situaties: opzegging van een verzekeringspolis, bijvoorbeeld omdat de premie niet is betaald; na een ernstig schadegeval en/of een opeenvolging van schadegevallen waarvoor een andere persoon dan de verzekerde verantwoordelijk is; na een weigering om een polis toe te kennen omdat de klant valse informatie verstrekte; bij verzekeringsfraude.
Verzekerden die op het RSR-bestand komen, worden schriftelijk ingelicht. Dankzij de wet op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer hebben zij recht op inzage en kunnen zij vragen onrechtmatige registratie te schrappen of onjuiste gegevens te verbeteren. Wanneer Datassur daar niet op ingaat, bijvoorbeeld bij gebrek aan bewijzen, moet de registratie vermelden dat de gegevens worden betwist. De geregistreerde kan steeds een klacht indienen bij de ombudsman.
Registraties door niet-betaling van de premies blijven drie jaar in het bestand, alle andere vijf jaar en die betreffende fraude zelfs tien jaar. Dit betekent niet dat wie opgenomen is zich niet meer kan verzekeren. In de meeste gevallen doen de maatschappijen dat wel en bij moeilijkheden kan een makelaar of een agent bemiddelen (over speciale voorwaarden). Wie bij Datassur bekend staat wegens moeilijkheden met de premie doet er goed aan de achterstallige betaling te melden. Dan gaat hij van de zwarte lijst.
G.D.
