Belgische topmanagers krijgen stilaan loon naar werken. Hopelijk volgt nu ook de transparantie.

‘Hoeveel topmanagers verdienen? Daar hebt u geen zaken mee.’ Beleggers, werknemers of nieuwsgierige burgers die naar het loonzakje van captains of industry informeren, kregen in het verleden vaak de voordeur tegen de neus. In de nasleep van de Lernout&Hauspie-affaire pleitten twee senatoren wel voor meer openheid in de topsalarissen, op zijn minst voor de bedrijven van de Bel20-beursindex, maar hun voorstel werd door amendementen helemaal uitgehold. Uiteindelijk besloot het bedrijfsleven om zijn eigen deugdelijk bestuur te regelen in de code-Lippens. Een van de argumenten was, dat Belgische topmanagers überhaupt niet aan de knieën van de buitenlandse graaiers kwamen. ‘De Belgen’, heette het, ‘zijn qua bezoldiging de kneusjes onder de Europese bazen.’

Maar dat was toen. Vijf jaar later blijkt uit het jaarlijkse onderzoek van het internationale HR-adviesbureau Towers Perrin naar de bezoldiging van industriële toplui ( 2006 Worldwide Remuneration Study) dat de Belgen aan een stevige inhaalbeweging begonnen zijn. De cijfers zijn niet alleenzaligmakend: het onderzoek is gevoerd bij bedrijven met meer dan een half miljard dollar omzet, terwijl de Belgische economie toch vooral op kmo’s draait die wellicht met heel andere loonschalen rekenen. Maar de resultaten blijven interessant.

Chief executive officers (CEO’s) van Belgische bedrijven met meer dan een half miljard dollar omzet inden volgens de studie gemiddeld 763.000 euro aan vooral vaste en in veel mindere mate (28 procent) variabele vergoedingen in 2005 . Daarmee krijgen ze een plaats in de bovenste middenmoot (zie ook tabel): de Belgische toplui zijn beter betaald dan hun Nederlandse of Spaanse evenknieën, maar nog aanzienlijk minder dan hun Zwitserse, Duitse, Franse of Britse collega’s. En ze zijn nog altijd kleinverdieners in vergelijking met de Amerikaanse CEO’s, wier loonzakje gemiddeld dubbel zo dik is. Maar de kloof wordt in elk geval kleiner omdat bedrijven wereldwijd rekruteren, met onverminderd gunstig gevolg voor de kneusjes van weleer.

Misschien moeten de Kamerleden daar maar ’s aan denken als ze over enkele weken het wetsvoorstel-Vankrunkelsven bespreken, dat volstrekte openheid bepleit over de individuele lonen van de CEO’s, de bestuurders en de leden van het directiecomité in beursgenoteerde bedrijven. Want kennelijk worden bazen die hun vergoeding zwart op wit in hun jaarverslag zetten, daar ook zélf beter van.

FRANK DEMETS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content