De oude regionalisten in de PS hebben zich nog niet gewonnen gegeven.

Fase twee van de partijvernieuwing is begonnen, zei Elio Di Rupo vorige week met enig gevoel voor understatement. Want wat de PS-voorzitter na de schandalen bij de sociale huisvestingsmaatschappij La Carolorégienne in Charleroi voor ogen heeft, is een regelrechte zuiveringsoperatie.

Eerder al had fase één haar beperkingen getoond. Hoewel van een andere orde, bleek ook de nieuwe generatie PS-mandatarissen geen heldere grenzen te trekken tussen de publieke zaak en het partijbelang. Isabelle Simonis zag er geen been in om als voorzitster van het parlement van de Franse Gemeenschap via een campagne tegen racisme allochtone kiezers te ronselen. En dan was er de douche van Marie Arena. De minister-president van de Franse gemeenschap liet op haar kabinet exorbitant dure renovatiewerken uitvoeren. ‘Je hebt ons tien jaar in de tijd teruggezet’, zou Di Rupo zijn protégé toen voor de voeten geworpen hebben. De huidige ravage in een tijdsbestek proberen te vatten, daar wil de PS-voorzitter waarschijnlijk liever niet aan.

Maar nu is er dus fase twee en dat is geen lachertje. Voor de gemeenteraadsverkiezingen moet het kaf van het koren gescheiden zijn: parvenu’s vliegen eruit, en ook wie niet mee is met de nieuwe gang van zaken, mag andere oorden opzoeken, aldus Elio Di Rupo zondag op het PS-congres in Nijvel. Met slechte opiniepeilingen in de hand, en groot gezag in de eigen gelederen, beschikt de PS-voorzitter over sterke argumenten om ook de machtige federaties van Charleroi en Luik in het gelid te doen lopen.

Desondanks kan Di Rupo maar beter op zijn hoede blijven voor de stuiptrekkingen van sommige oude krokodillen in zijn partij. De Luikse stokebrand Jean-Maurice Dehousse liet vorige week nog eens van zich horen. Hij fulmineerde tegen ‘de staatsgreep’ van Di Rupo en gaat een klacht indienen bij de bevoegde partij-instanties. Volgens Dehousse heeft Di Rupo met zijn snelle en autoritaire statutenwijziging de gebruikelijke partijprocedures aan zijn laars gelapt.

Waar Dehousse opduikt, zijn de broertjes Happart nooit veraf. Nu is Dehousse misschien een has-been in Luik, en zijn ook de broers Happart zo goed als politiek monddood gemaakt. Ze worden bovendien genoemd in een zaak van financieel wanbeheer bij het Office des Produits Wallons . Toch moet zulk protestgeluid voor Di Rupo een waarschuwing zijn dat de oude regionalisten, die de laatste jaren uit het machtscentrum van de partij zijn verbannen, zich nog niet helemaal gewonnen gegeven hebben. Te meer omdat Jean-Claude Van Cauwenberghe, voortaan eenvoudig Waals parlementslid maar in Charleroi nog op handen gedragen, ook zinnens is opnieuw voluit de regionale kaart te spelen.

Elio Di Rupo zit intussen met een kanjer van een agendaprobleem. Naast de partijvernieuwing en de voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen, is hij als Waals minister-president verantwoordelijk voor de economische wederopbouw van Wallonië. En zoals bekend, is daarvoor fase twee reeds lang voorbij – hier past slechts de hoogste staat van alarm.

Han Renard

Elio Di Rupo zit met een kanjer van een agendaprobleem.