Er is een schuur afgebroken te Knokke ! Het stond vorige week in de Knack. Het is dat ze het te laat gemeld hebben aan onze chef-justitie, of hij was het ter plaatse gaan verhinderen. Nu bereikte het bericht hem drie dagen te laat, en zat er niets anders op dan maar weer in de pen te kruipen voor een zoveelste schampschrift aan het adres van de familie Lippens. Waardoor er voor uw dienaar weer niets anders op zit dan in deze rubriek te proberen om de brokken te lijmen.

De schuur in kwestie bevindt zich op het domein van de Hazegrashoeve van Eugène Lannoye en zijn zoon Geert. Wij kennen die hoeve. De laatste keer dat wij er waren, om een klomp heerlijke hoeveboter te kopen voor op de toast bij de foie gras, hebben wij zelf nog opgemerkt : ‘Eugène jong, waarom gooit ge toch die lelijke schuur niet omver ? Die verpest het hele uitzicht. En metsel de ramen van uw fromagerie ne keer dicht want ze staan asymmetrisch in de gevel.’

Mocht niet. Wij zijn vergeten van wie, Eddy Baldewyns of Karel Poma, maar het mocht zeker niet van onze chef-justitie. Dan moet u weten dat Eugène het petekind is van graaf Leon Lippens, de stichter van het Zwin en de vader van graaf Leopold, de huidige burgemeester die door intimi Leopold de Vierde wordt genoemd, en van graaf Maurice, de bankbediende.

Neem nu honderd onbevooroordeelde mensen mee naar de Hazegrashoeve, en vraag wat de beste bestemming is voor deze eeuwenoude hofstee. Negenennegentig onder hen zullen spontaan uitroepen : ‘Hoevetoerisme !’

De honderdste is Frank De Moor en die zegt : ‘Afblijven. Alles laten zoals het is. Cultureel erfgoed. Verboden een plank te verleggen.’

Zelf weet hij natuurlijk ook wel dat hoevetoerisme de voor de hand liggende oplossing is voor dat complex, dat ziet een kind. Maar het idee dat er misschien één sprietje gras, één halmpje stro, mogelijk een kassei of één spijl van een hek, aan de Compagnie du Zoute zou kunnen toebehoren en door de verbouwingen in waarde zou kunnen stijgen, is meer dan hij kan verdragen.

We moeten het niet anders voorstellen dan het is : Frank De Moor haat de familie Lippens. Nog eer zal een stier een rode sjaal ombinden, dan dat De Moor de familie Lippens met rust zal laten. Zolang er in Knokke een vierkante centimeter aan een Lippens toebehoort, en dat zou best nog een tijdje kunnen duren, zal onze chef-justitie geen rust kennen.

Nochtans, was de familie Lippens er niet geweest, dan ook Knokke niet. En dan stroomde de zee nog steeds Gent binnen, wat bij nader inzien misschien niet eens zo slecht was geweest. Het was Jean Lippens, baas van een suikerplantage in Moerbeke, die al in 1450 het plan opvatte om het water af te stoppen en het land in te polderen. Het was de familie Lippens die sinds de jaren achttienhonderd van Knokke een badplaats heeft gemaakt die verblindend afsteekt tegen de afstotelijke lelijkheid van de rest van de Belgische kust. Het was Paul Lippens, die in diezelfde periode met zijn vlammende manifest ‘La question flamande’ de aanzet heeft gegeven tot de ontvoogding van het Vlaamse volk. Dat wordt weleens vergeten door de voormannen van de Vlaamse Beweging.

De familie Lippens heeft ervoor gezorgd dat je in Knokke geen belasting hoeft te betalen, hoewel de gemeentelijke diensten er heel wat beter functioneren dan elders in Vlaanderen. Galeries, een casino, boekhandels, moeder en kinders Siska, klassehotels en -restaurants, een schitterende golfbaan, een subtropische vlindertuin, een vogelreservaat dat zijn gelijke in Europa niet kent, een wondermooie wandel- en fietsroute door de duinen naar Nederland… noem het en het is er. Wie wil weten hoe architectuur op de zeedijk er zou moeten uitzien, wandele richting Swimming pool.

De pool zelf is trouwens de enige kankervlek in het Zoute omdat de Compagnie hem van onze chef-justitie niet mag opknappen. Graaf Leopold wil een nieuw zwembad bouwen, met een congrescentrum, een hotel, een paar billijk geprijsde serviceflats en een petanquebaan voor de ouderlingen uit het dorp. Mag niet. Het kost de graaf een paar miljard, maar omdat hij er eventueel een paar miljoen van zou kunnen recupereren, is De Moor alle overheidsinstanties die hun fiat moeten geven persoonlijk met processen en schadeclaims gaan bedreigen.

Hoe slecht graaf Lippens het in Knokke doet, is alweer gebleken bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen : 24 van de 31 zetels in de gemeenteraad. Beseft iedereen goed wat dat betekent ? Dat haalt ook Steve Stevaert in Hasselt in geen honderd jaar. Allemaal een gevolg van corruptie en achterbaks gekonkel in de wereld van de haute finance en het gerecht, zo beweert De Moor off the record.

De Frank is zelfs in het historisch archief de authentieke tekst van het Verdrag van Westfalen uit 1648 gaan opzoeken, om te bewijzen dat Eugène Lannoye een stuk van de oorspronkelijke aarden wal tussen Fort Isabella en de Kalkhoeve met zijn tracteur heeft platgereden. Die aarden wal, in werkelijkheid een hoop slijk, kennen wij ook. Heeft ons menig schot op wegvluchtende patrijs of haas doen missen.

Indertijd behoorde die grond aan de familie Lippens, zoals alles in Knokke ooit eigendom is geweest van de Lippensen. Maar de velden rond Fort Isabella zijn tegen een symbolisch bedrag verpacht en later overgedragen aan boeren uit de buurt. En zo dankten tal van landbouwersgezinnen hun bestaan aan de vrijgevigheid van graaf Leon. Niet lachen nu, maar De Moor heeft een klacht ingediend bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag wegens manifeste schending van de Vrede van Westfalen door Eugène Lannoye. De debatten worden over enkele maanden ingeleid. De partij van de klager (onze chef-justitie) wordt vertegenwoordigd door Brice De Ruyver en Michel Graindorge.

Wij hebben het gecontroleerd op de cd-rom : de voorbije tien jaar zijn er in Knack 22 stukken tegen graaf Lippens gepubliceerd. Nog drie en de Frank tracteert in La Réserve. Tenminste : als Renaat Landuyt de vergunning niet intrekt.

Koen Meulenaere