De Belg mag dan Europees kampioen recycleren zijn, hij produceert gemiddeld wel 447,2 kg afval per jaar. Knack vroeg enkele Vlamingen om 7 dagen lang hun verpakkingsafval te verzamelen.
In ons land werd er in 2020 zo’n 764.000 ton aan verpakkingen gerecycleerd. Dat wil zeggen dat er per inwoner ongeveer 32 kilogram glas, 16 kilogram papier of karton en 15 kilogram pmd een nieuw leven kreeg. Daarmee klimt ons recyclagepercentage naar 95 procent.
Onze uitmuntende recyclagecijfers zijn volgens Fost Plus, de organisatie voor de inzameling en recyclage van huishoudelijk afval in België, vooral te danken aan de invoering van de ‘nieuwe blauwe zak’. Dat is de pmd-zak waarin je sinds kort ook botervlootjes, yoghurtpotjes en plasticfolies mag stoppen. Dankzij de nieuwe zak wordt per inwoner gemiddeld 8 kilogram extra pmd-afval ingezameld.
‘Ons land is Europees koploper in de recyclage van huishoudelijke verpakkingen’, zegt Patrick Laevers, managing director van Fost Plus. ‘Dankzij uniforme systemen en een eenvoudige sorteerboodschap wordt er nergens meer verpakkingsafval ingezameld dan bij ons.’
De kosten voor de selectieve inzameling, sortering en recyclage van huishoudelijk verpakkingsafval bedragen jaarlijks 15 euro per inwoner. Dat bedrag kan wellicht nog fors omlaag, als we anders gaan winkelen.
Joris Brugmans (41), Karis Elen (40) en hun kinderen Elena (9) en Tomas (7)
‘Een gezin heeft onvermijdelijk veel verpakkingsafval. Zelfs wanneer je zoals wij bewust voor kleine buurtwinkels kiest, zijn plastic potjes en wikkels vaak niet te ontwijken. Bij onze aankopen letten we niet speciaal op de verpakking. Wel op de kwaliteit van het eten. We willen onze kinderen namelijk zo gezond mogelijk opvoeden. Anno 2021 kun je niet zonder supermarkt. Maar toch kiezen we zo veel mogelijk voor kleine, lokale winkels. Ons brood kopen we bij de bakker. Vlees komt van bij de buurtslager. Zelfs onze kroketten komen van bij een kleine poelier in de buurt.
‘Of we voor verpakkingsvrije winkels zouden kiezen? Misschien. Het idee achter dat soort zaken spreekt ons wel aan. Maar vaak moet je er zelf je meegebrachte potten vullen. En die vorm van zelfbediening schrikt ons wat af. Zeker nu door corona hygiëne nog belangrijker is geworden. Eigenlijk verschillen dit soort zaken niet zoveel van de vroegere kruideniers. Dus wanneer er in onze buurt een verpakkingsvrije winkel mét bediening zou komen, willen we het zeker proberen.’
Eveline Bruggheman (24) en Haakon De Smet (25)
‘De laatste tijd zitten er opvallend meer plastic flessen tussen ons verpakkingsafval. Dat komt omdat Eveline sinds kort meer bronwater drinkt. Vroeger vulde ze een drinkbus met water van de kraan. Maar sinds er door de watermaatschappij aan waterontharding wordt gedaan, smaakt het kraantjeswater anders en kiest ze dus voor flessen- water.
‘Of we tijdens het winkelen bezig zijn met het milieu? Niet meer dan andere mensen. Maar met het afval, letten we er wel op dat alles in de juiste zak of bak belandt. Mocht er een verpakkingsvrije winkel in onze buurt komen, dan zouden we zeker eens gaan kijken. Maar voorlopig hebben we die nog niet in onze stad. En elke week enkele tientallen kilometers te rijden om verpakkingsvrij te winkelen, lijkt ons nog minder goed voor het milieu. Daarom kiezen we voorlopig – naast de onvermijdelijke supermarkt – voor buurtwinkels. Boodschappentas, groenten erin en klaar.’
Kristof Meeuwissen (37)
‘Ik heb het sorteren in mijn opvoeding meegekregen. Mijn ouders leerden me om de verschillende soorten afval mooi te scheiden. Tijdens het winkelen let ik niet altijd op de verpakkingen van de producten in mijn winkelkarretje. Enkel glazen potten laat ik bewust staan. Groenten en fruit koop ik meestal vers. En flessen heb ik ook zelden in huis. Naast enkele blikjes limonade drink ik meestal kraantjeswater, koffie of een glas melk.
‘Toen ik mijn verpakkingsafval van een week bij elkaar zag, schrok ik toch even. Zo’n hoop plastic! En dat voor iemand die alleen woont. Maar ja, verpakkingen zijn onvermijdelijk geworden. Tenzij je naar de plaatselijke markt gaat natuurlijk. En dan nog stoppen de verkopers alles in allerlei zakjes. Of ik ooit een verpakkingsvrije winkel zou binnenstappen? Dat hangt van het aanbod af. En van de manier waarop ze met het omzeilen van plastieken potjes en doosjes omgaan. Het moet natuurlijk wel hygiënisch blijven.’
