Dirk Draulans
Dirk Draulans Bioloog en redacteur bij Knack.

Het gerecht loopt niet altijd over van enthousiasme om jachtmisdrijven te bestrijden.

Op 24 april 1995 werden op het parket-generaal van het Gentse gerechtshof de procureurs van West- en Oost-Vlaanderen bijeengeroepen om afspraken te maken over het seponeringsbeleid. Ze kwamen overeen om geen tijd te verspillen aan onderzoek van klachten die op een seponering lijken uit te draaien. Voorbeelden die voor deze maatregel in aanmerking kwamen, waren: nodeloze oproepen over het afgaan van alarminstallaties, het niet ingeschreven zijn in het bevolkingsregister, het aanplakken op plaatsen waar dat niet mag, het niet verdelgen van distels. En: inbreuken op de jachtwetgeving.

De natuur is vogelvrij in Vlaanderen. We hebben een krachtige jachtwetgeving, maar de voorgaande lijst bevestigt dat het gerecht in de praktijk zelden kordaat optreedt.

De afspraak gemaakt op het Gentse parket-generaal hield in dat de klager over een niet-vervolging moest worden ingelicht. Als hij dan volhield, moest er toch een onderzoek geopend worden.

De regel kan dus niet ingeroepen worden voor een ogenschijnlijk banale, maar toch bizarre zaak van een flagrante jachtovertreding in het Oost-Vlaamse Kluisbergen, die dateert van 8 mei 1996. Voorzitter Norbert Desmet van de plaatselijke afdeling van de Wielewaal betrapte jager Gaston Vande Wiele op het leggen van gifeieren – een verboden, want niet-selectieve en ook voor de mens niet ongevaarlijke methode om zogenaamde roofdieren te verdelgen. De rijkswacht werd ingelicht en trad op: ze nam in de wagen en de woonst van de jager een voorraad gifeieren in beslag. Vervolgens gebeurde er niks, behalve dat de jager in de dorpsapotheek verkondigde dat “die groene” hem niets kon doen, want hij kende de weg.

Toen Desmet bijna twee jaar later – de zaak was toen al lang verjaard – toevallig vernam dat de weg van Vande Wiele naar procureur des konings Hendrik De Jonge in Oudenaarde geleid zou hebben, nam hij contact op met het parket. Op 23 augustus jongstleden stuurde hij De Jonge ’s avonds “ter lezing” een tekst over het geval, die nadien gepubliceerd zou worden in het lokale blaadje “Natuurbeleving”.

Groot was Desmets verbazing toen op 25 augustus Vande Wiele ’s ochtends bij hem thuis aanbelde. De man kwam nog twee keer op bezoek. Bij zich had hij drie cheques voor samen dertigduizend frank, en de dwingende vraag om de tekst niet te publiceren en de procureur niet in opspraak te brengen. Desmet plooide niet en maakte zijn dossier op 31 augustus over aan het parket-generaal in Gent.

SCHENDING VAN HET BEROEPSGEHEIM

In 1992 werd op een colloquium van de Belgische Vereniging voor Milieurecht een enquête voorgesteld die uitwees dat het parket van Oudenaarde veruit het meest dossiers rond milieudelicten seponeerde.

Gevraagd naar een reactie op de zaak-Vande Wiele stelde procureur De Jonge dat “de jager een man van 86 jaar met een blanco strafregister is die honderd mensen tewerkstelt”. De procureur behandelt alleen jachtzaken die hij de moeite waard vindt. “Onlangs vervolgde ik een stroper die op één nacht twaalf hazen had geschoten”, lichtte hij toe. “Dat werd hier in het gebouw al op een schaterlach onthaald. U kan zich dus voorstellen hoe er gereageerd zou zijn, mocht ik in een zaak van twee gifeieren vervolgd hebben.”

De Jonge voelt zich anders niet te beroerd om jagers te vervolgen. In de herfst van 1989 stelde jachtwachter Etienne Casieris uit Brakel proces-verbaal op tegen een groep jagers met in hun gezelschap de procureur hemzelve, omdat ze op het terrein van zijn jachtheer joegen. Boos schreef De Jonge zelf een proces-verbaal, waarin hij Casieris valsheid in geschrifte en schending van het beroepsgeheim aanwreef. De man werd prompt naar de correctionele rechtbank doorverwezen, die hem op 9 maart 1990 echter vrijsprak.

Hoe jager Vande Wiele op de hoogte kwam van de tekst die Desmet naar hem stuurde, weet De Jonge niet. Zijn naam is haas. Hij zweert ook dat hij niets wist van de demarches die Vande Wiele naar Desmet toe maakte.

Dirk Draulans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content