Er duiken nieuwe argumenten op die pleiten voor een totale ban op het gebruik van de sigaret.
Roken wordt stilaan uit de maatschappij gebannen. Terecht. Als er massaal inspanningen geleverd worden om zelfs het kleinste risico uit ons leven te verdrijven, door kippen maandenlang op hok te jagen of jagers te verplichten met een fluorescerende band om hun hoed het veld in te trekken, heeft roken geen plaats meer in een gemeenschap.
Niet dat rokers zichzelf het leven niet moeilijk mogen maken: ze hebben er in principe zelf voor gekozen om zich aan de sigaret te binden. Het stoort velen van hen blijkbaar niet dat ze daardoor alle moeite die ze doen om gezond te blijven, zoals sporten of verstandig eten en drinken, naar de vuilnisbelt verwijzen. Roken is zó ongezond dat het in een samenleving die focust op waardig oud worden moeilijk kan worden getolereerd.
Het opsteken van een sigaar of een sigaret wordt in de openbare ruimte aan steeds meer beperkingen onderworpen. Die willen onder meer niet-rokers beschermen. Zij genieten dikwijls ongevraagd mee van de verslaving van anderen. Het blijft schrijnend hoe weinig begrip rokers soms voor de aanwezigheid van niet-rokers opbrengen – alle hoffelijkheidscampagnes ten spijt. Eén roker kan de atmosfeer voor tientallen mensen verpesten.
Het vakblad Tobacco Control publiceert nu enkele studies die aantonen dat passief roken nóg meer risico’s voor de gezondheid meebrengt dan werd aangenomen. Passief roken kan zelfs de gezondheid van fervente rokers verslechteren, zoals bleek uit een studie van de Zuid-Koreaanse politie! Er lijkt echt een rechtstreeks verband te bestaan tussen dosis (rook) en effect (op de ademhaling).
Een grootschalige Amerikaanse studie stelt dan weer dat jongeren minder geneigd zijn om zelf te beginnen roken als ze wonen in steden waar heel strikte regels voor het gebruik van sigaretten in de openbare ruimte gelden. Op plaatsen waar lakser met de regelgeving wordt omgesprongen, beginnen meer jongeren te roken.
In Ierland werd verrassend tolerant gereageerd op maatregelen om roken te bannen. Ze stimuleerden bijna de helft van de rokers om te stoppen. Wat impliceerde dat er ook thuis minder gerookt werd. En daarmee werd een van de voornaamste punten van kritiek op een stamping out van de sigaret uit de publieke ruimte ontkracht: dat mensen meer thuis zouden roken als ze dat op café of restaurant niet meer mochten doen, en zo hun kinderen meer aan rook zouden blootstellen.
Dirk Draulans
