DERK JAN EPPINK OVER BARACK OBAMA
‘Obama kwam om drie redenen gesterkt uit de crisis. 1. Het zwarte electoraat bleef hem trouw. Vooral in North Carolina, waar zwarten een belangrijk deel van de bevolking uitmaken, kreeg hij 92 procent van de zwarte stemmen. In deze Democratische voorverkiezing was bijna 40 procent van de stemgerechtigden zwart. Dat legde de basis voor een ruime overwinning van 14 punten verschil op Hillary Clinton.
2. De Democratische blanke stemmers werden niet massaal afgeschrikt door de tirades van Wright. Vooral de jongeren en stedelijke blanken bleven Obama trouw. Hij won ruim in universiteitssteden, zowel in North Carolina als in Indiana. Jonge blanke stemmers vonden de zaak-Wright verleden tijd.
3. Clinton ging steeds meer de conservatieve toer op en voerde campagne als een Republikein. Ze werd kampioen van de Democratische blanke, bierdrinkende en godsvrezende gunlovers . Ze verscheen drie avonden in het programma van Bill O’Reilly, een conservatieve televisiepresentator van Fox News . Terwijl Obama kampte met Wright zat zij knus bij O’Reilly. Clinton richtte zich helemaal op het oudere, behoudende electoraat. Ze rekende op een schitterende overwinning in Indiana, maar ze won nipt. Vreemd genoeg hield ze een overwinningstoespraak alsof ze een monsterzege had behaald: full speed to the White House! Clinton had voor de volgende ochtend een optreden in alle grote Amerikaanse televisieshows aangekondigd. Die plannen werden ingetrokken.’
BLOGS.KNACK.BE/EPPINK
BENNO BARNARD OVER JOS DE HAES
‘Wat het georganiseerde katholicisme wel te verwijten valt is de zo dikwijls gepredikte angst voor ons lijfeigen zelf, voor seksueel genot – in die zin begrijp ik de klaagzangen van mijn in pensionaten opgevoede vrienden heel goed. Anderzijds vraag ik me af in hoeverre ideologische preutsheid in de jeugd van mijn vrienden niet vooral een sociologisch verschijnsel was, een tijdsgebonden opvatting die ook bij buitenkerkelijken leefde. Ik kan me moeilijk voorstellen dat een moderne katholiek met dergelijke treurige problemen behept is. Maar misschien ben ik te optimistisch.
Hoe dan ook, in het licht van dit alles is het niet zo verbazingwekkend dat het ‘platonisch-christelijke discours’ van Jos de Haes in de jaren zestig in steeds grotere verwarring raakte, zoals Erik Spinoy in zijn geleerde nawoord constateert; het brak als het ware zichzelf af, totdat er alleen maar ruïnes van overbleven, totdat deze tijdgenoot van Claus – het aardse genot vrezend en niet meer in staat het apollinische, goddelijke, classicistische evenwicht na te streven – zijn oeuvre besloot met de versregel ‘het kan niet dat ik’ en in stilzwijgen uitbarstte.
Ondertussen vind ik de poëzie van de laatste grote katholieke Vlaamse dichter even goed als die van de voorlaatste, Maurice Gilliams; ja, soms bereikt Jos de Haes zelfs de hoogte van de wanhopige Joodse taalmysticus Paul Celan, die iets had meegemaakt wat nog een beetje erger was dan de traditionele katholieke kuisheidsobsessie.’
BLOGS.KNACK.BE/BARNARD
TESSA VERMEIREN OVER LADIES FIRST
‘Ladies First een van de beste informatieprogramma’s? Misschien is het wel nodig om eens aan de Vlaamse Radio- en Televisiejournalisten uit te leggen wat informatie is en wat de deontologie van de journalist inhoudt.’
BLOGS.KNACK.BE/VERMEIREN
