Walter Pauli is teruggegaan naar Mia De Schamphelaere. Als een boef naar de plaats van de misdaad. Dat stond misschien niet in de sterren geschreven, hoewel Walters en Mia’s horoscopen vaak naadloos in elkaar overlopen, maar het stond wel in Kwaad Bloed. Tot driemaal toe hebben wij verteld hoe Walter voor dit blad naar Mia werd gestuurd. Een wat uit de hand gelopen practical joke van Paul Goossens, die Walter hallucinaties van verleiding en sensualiteit had voorgespiegeld, en van ons allen ’t meest verwonderd was dat zijn voorspelling nog was uitgekomen ook.
Men moet die Mia niet onderschatten. Op het eerste gezicht een trezebees, en wat ze verkondigt, doet ook een veeleer behoudsgezinde levenshouding veronderstellen. Maar pas op als de vonk oplaait. Een uitslaande brand is uw deel.
Walter had dan nog eerst de stommiteit begaan om moeder De Schamphelaere, bij wie Mia – vermoedelijk uit voorzorg – nog steeds inwoont, verkeerdelijk voor Mia zelf aan te zien. Zodat hij zich plotseling verzekerd wist van twee De Schamphelaeres die het voor hem hadden. En geloof ons, zulke vrouwen heb je beter tegen. Dat is zoals met Phara de Aguirre en Sigrid Spruyt. Heb je ze tegen, kijk dan uit je doppen en verwacht nu en dan een ferme dreun op je neus. Maar heb je ze mee, dan ben je reddeloos verloren. Mensen die ooit zijn overreden door een grijpkraan op rupsbanden, begrijpen wat wij bedoelen.
Wij hebben het al gezegd : wat Paulus overkwam in Damascus, overkwam Pauli in het salon van Moe en Mie De Schamphelaere. Toen hij zijn kopje thee had laten vallen en Mia zich achteloos, zo mag toch worden aangenomen, vooroverboog om de scherven op te ruimen, zag Walter datgene wat weinigen van Mia gezien hebben, en wat velen er zelfs niet eens vermoeden. Walter was niet alleen zijn thee maar ook zijn kluts kwijt. En werd het eerste snel aangevuld, dan was het tweede voorgoed verdwenen.
Pauli kwam zwijmelend het BMC terug binnen, wist van toeten noch blazen meer, kreeg geen letter op papier, sloeg wartaal uit, en voelde de conservatief in zich ontwaken. Het lag dan ook in de lijn van de logica dat hij de volgende dag werd aangenomen als adjunct-hoofdredacteur van De Morgen.
Goed, dat alles hebben wij hier al een paar keer geschreven, en waren wij Walter, wij zouden wat discreter te werk gaan. Maar nee. Vorige week in het Maandag-interview van De Morgen : ‘Mia De Schamphelaere ! Eigen berichtgeving, van onze adjunct-hoofdredacteur Walter Pauli.’ Een volle bladzijde, voor een kwart opgesierd met een verblindende foto van Mia, staande in een park voor het borstbeeld van een dichter, of een componist of andere aidslijder, en poserend met alles wat ze aan suggestie in haar blik kon leggen.
Wie niet houdt van seksistische praat moet de volgende passages overslaan. Of nee wacht, heel het stuk. Sluit uw lezing van Knack hier af. Want van nu af aan zijn wij niet meer van het verkeerde pad af te jagen.
Wij hebben zonet het woord ‘borstbeeld’ gebruikt voor de dichter op de achtergrond. Dat was verkeerd. Op de foto in kwestie is het woord ‘borstbeeld’ enkel van toepassing op Mia zelf. Jezus Christus. Zaten wij ooit in het salon van De Schamphelaere, wij gooiden de hele theepot op de grond. Die houding, dat haar, die lippen, die ogen, die ivoren schouders… ze schreeuwen met zijn allen één enkele boodschap uit naar ons, onschuldige lezer : ‘Pak mij ! Nu !’
En Walter heeft gepakt. Dat staat als een paal boven water. Wij hadden bijna geschreven : ‘Dat staat als zijn paal boven water’, maar hoewel bijna ten einde blijft dit nog altijd Knack, enige terughoudendheid is dus gepast. Toch kunnen we er niet omheen : die Mia is één brok erotiek. En dan beweert Paul Goossens dat ze behoort tot de preutse vleugel van de CVP. Uit wat voor een bende van alle moraliteit gespeende permissievelingen moet de rest dan wel bestaan ? Phaedra Hoste mag inpakken de dag dat Mia een contract met Playboy sluit. Hoe zullen we dit een keer netjes uitdrukken ? Dat zijn twee pindanootjes tegen een koppel pêchen. Voilà. Waarop wacht Dennis Black Magic om zijn Covermagazine wat meer politieke ampleur te geven ? Tussenpersoon nodig voor het eerste contact ? Walter Black Pauli, Brogniezstraat 54A, 1070 Brussel.
De prent van Mia is van fotograaf Tim Dirven, vaak gelauwerd, en wij houden ons niet in : nooit eerder is er zo’n foto gemaakt van een Vlaamse politica. Wie het geheel van Mia De Schamphelaere wil vatten, en ze zijn niet weinig talrijk die dat willen, moet zien dat hij deze foto te pakken krijgt. De Morgen van 18 juni. Sla tevens bladzijde 2 open, waar Walter ook het ‘redactiestandpunt’ schrijft. ‘Een historisch weekend’, is daarvan de kop. Ja, voor hem wel.
Nu gaan wij over tot het bespreken van de inhoud van het interview. Ze veegt de vloer aan met Johan Van Hecke ! Zoals wij hier soms doen, maar dan beter en met argumenten. Ja maar, je zou er toch bovenop springen, op zo een vrouw. Welke man bewaart bij haar zijn zelfbeheersing ? Walter Pauli in elk geval niet, geloof ons. Het interview dat hij indertijd voor Knack maakte, heeft hij van dooreengeschudheid nooit op papier gekregen. Het is, met de deadline om de hoek, in de rapte door onze chef-Wetstraat uit zijn duim gezogen. Mia toonde zich daarin tot verrassing van velen voorstander van vrije abortus, de zelfmoordpil, praktijklessen seksuele aberraties in het lager onderwijs, en van het stopzetten van elke medische behandeling bij inwonende moeders van ongetrouwde vrouwen.
In De Morgen klinkt ze bedaarder : ‘De christen-democratie blijft het antwoord op de grote levensvragen van deze tijd. Wie doet alsof zingeving een individuele zaak is, laat bewust de zwakkeren in de kou staan.’
Wees nu eerlijk, hebt u dat al ooit gelezen bij Hubert van Humbeeck ? Schrijft bijna vier jaar Van de redactie, en het woord ‘zingeving’ is niet één keer gevallen. De foto van den Hubert haalt het ook niet bij die van Mia.
(*) Ja.
