Het stond in de krant: Volvo in Gent was twintig dagen aangewezen op de persberichten over zijn verkoop aan Ford.

Die donderdagochtend, 7 januari, gonst de personenwagenfabriek van Volvo in Gent van de geruchten. Arbeiders van de ochtendshift ontdekken op VRT-teletekst dat de Financial Times vanuit Londen meldt dat het Zweedse Volvo een zakenbank opdracht gaf de verkoop van de autoafdeling te onderzoeken.

Gedelegeerd bestuurder Hubert Casneuf en zijn zes directeurs tonen zich even verrast. Natuurlijk beseften zij, sinds het mislukte huwelijk met het Franse Renault in 1993, dat er vroeg of laat iets stond te gebeuren bij Volvo Cars. De productie van 400.000 personenwagens per jaar, waarvan 150.000 in Gent, blijft onder de minimumdrempel om zelfstandig te blijven. Het zouden er op zijn minst 100.000 meer moeten zijn. Maar daartoe zijn andere wagens voor anderssoortige klanten van doen en voor die ontwikkeling missen de Zweden de financiële middelen.

Gent krijgt vanuit Zweden niet meer informatie dan journalisten: Göteborg geeft nooit commentaar op geruchten. Op die 7de januari dus roept Casneuf prompt zijn honderd kaderleden bijeen. De informatieman Guido De Vilder zet het bericht op intranet dat tot in de verste rookhoeken van de fabriek strekt en titelt in het verse Weekbericht: “Moeten we ongerust zijn?” De directie gelooft van niet: de fabriek is de onmisbare hoeksteen van de industriële productie van Volvo en bijgevolg ook van een eventuele overnemer. In de directiekantoren noemen ze de dagbalans positief. Paniek onder de 3900 medewerkers is voorkomen, door de bevestiging van de geruchten zijn er geen geruchten meer.

HET IS WARMER IN ITALIE

Maar Volvo geraakt niet meer uit de media. Vijf dagen later bevestigt Leif Johansson, president van Volvo AB, gesprekken met Fiat te voeren, maar ook met anderen. De Gentse arbeiders grinniken dat niet alleen het Italiaanse eten en drinken beter is dan in Zweden, maar ook het klimaat. Volgens De Vilder blijft Gent koel. “Als dochter van het buitenlandse Volvo Cars beseften wij dat ons grootmoeder, Volvo AB, ons aan het verkopen was. Een strategische beslissing die vijf, zes mannen boven ons hoofd bedisselen – normaal, wij zijn maar een fabriek. Zweden heeft schoon uitgelegd geen informatie te kunnen geven omdat dit de onderhandelingen zou beïnvloeden.”

Niettemin stuurt gedelegeerd bestuurder Casneuf – een sociaal assistent die enkele jaren geleden de psycholoog Chris Dewulf opvolgde, die nu in Nederland Nedcar voor Volvo op de sporen zet; de Zweden kiezen hun managers op eigenzinnige wijze – een brief aan zijn medewerkers thuis. Hij legt hen uit dat alles in Zweden gebeurt en dat hij hoopt dat Gent blijft wat het is.

In de media duiken nieuwe mogelijke partners op: Ford en General Motors. De Gentse directie blijft alle geruchten die ze opvangt, de hele fabriek rondsturen. Dat Volvo AB bij verrassing dertien procent van zijn landgenoot en concurrent Scania koopt, noteren ze dus in Gent. Bij de vrachtwagenbouw voelen ze zich daar toch niet betrokken. Met de koop, tegen de zin van de Zweedse hoofdaandeelhouder, de beroemde familie Wallenberg, lijkt Volvo andere kapers te willen ontmoedigen in afwachting van een volledige overname. Leif Johansson heeft het immers zelf gezegd: de toekomst van Volvo ligt in vrachtwagens en bussen. Logisch dus dat hij Volvo-Scania wel ziet zitten.

DIT IS NIET TEGEN ONZE ZIN

Op donderdag 28 januari valt de beslissing: Zweden laat Gent weten op een persconferentie te zullen meedelen dat Ford voor 230 miljard frank de personenwagenafdeling koopt. Net op die dag staan in Gent de teamvergaderingen gepland. Om de veertien dagen valt de fabriek een half uur stil voor infovergaderingen in de werkploegjes. De teambegeleiders en de meestergasten zijn over de overname ingelicht. Casneuf zegt hen dat hij niet kan voorspellen wat dit voor Gent betekent. Maar hij doet niet zorgelijk. In een tweede persoonlijke brief aan zijn arbeiders meldt hij dat de twaalf miljard frank investeringen voor de assemblage van nieuwe modellen gewoon doorgaan. En hij schrijft: “Wij zijn niet overgenomen tegen onze zin. Wij hebben betere toekomstkansen in een groter geheel.”

De radio signaleert een crisisberaad bij de vakbonden. De ondernemingsraad, die net bijeen is, luistert verrast. Beraad is er de hele tijd geweest; ook in minder bewogen tijden confereert de syndicale afvaardiging dagelijks met de personeelsdirectie.

Hubert Casneuf is nu net terug van een overleg met de bedrijfstop in Zweden. Deze week strijkt Curt Germundsson in Gent neer. De vice-president licht de kaders en de syndicale delegatie over de gang van zaken in. Maar voor meer concrete informatie over de nieuwe toekomst blijft het wachten op de algemene aandeelhoudersvergadering van 28 april.

G.D.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content