Het Kollektief D&A creëert ?Pallaksch…?

Regisseur Dirk De Keyzer en de acteurs Luc Van Autreve en Johan De Boose van Kollektief D&A schreven eerder al een drietal stukken omtrent Dichtung und Wahrheit : ?Het lijden van de jonge Werther? en ?Kaspar Hauser?. Nu zijn ze aan een nieuw drieluik begonnen en staat het schrijverschap zelf centraal.

D&A stelt vragen naar de verhouding tussen de dichter en de realiteit van het leven, ervan uitgaand dat wie schrijft een ver dichter is. Voor ?Pallaksch… Pallaksch… Pallaksch…, eenzaamheid bot aan de bomen? stond Hölderlin (1770-1843) model. Deze Duitse dichter was een tijd huisleraar bij een bankier en hij werd er verliefd op diens jonge vrouw, Susette Gontard, moeder van vier kinderen. Na de dood van zijn verboden geliefde en na depressies, brengt Hölderlin de laatste 36 jaar van zijn leven door in een toren, dichtend maar ook bezocht én gelouterd door de herinneringen aan zijn ?muze?.

Reinhilde Van Driel en Luc Van Autreve vertellen eerst over Cupido en een onvoorspelbare liefde tussen armoede en overvloed, waarna Van Autreve zich binnen een kring van brandende theelichtjes terugtrekt. Hij is nu de dichter die in zijn ivoren toren verstart, maar volgens D&A is de muze sterker. Ze dringt door alles heen en speelt in de herinnering van de dichter. Ze brengt hem tot het besef dat kunst, hoe afgezonderd ze ook bedreven wordt, niet los staat van de realiteit.

Hölderlin ontweek soms elk gesprek door altijd maar ?Pallaksch? te zeggen, maar in de herinnering aan zijn geliefde ervaart hij het leven als dubbel. Innerlijk is hij de toren vol vragen en beschouwingen. Uiterlijk geniet hij van het leven dat, zoals zijn geliefde, vrolijk op en neer schommelt.

In de korte voorstelling is er weinig tijd voor actie en spanning. De tekst is literair, soms beeldend maar af en toe geforceerd en remmend. De geliefde verwijt de dichter dat hij haar als een standbeeld wil zien : ?Ik ben liever sokkel dan beeld. Ik draag liever dan dat ik gedragen word. Papier is ook een vrouw, papier draagt, woorden. Woorden dragen ook, woorden zijn ook vrouwen. Bloedvrouwen, geen inktvrouwen.?

De compacte tekst wordt nauwelijks geanalyseerd en de woorden krijgen geen dramatische meerwaarde. Van Driel is weinig meer dan een figurante. Van Autreve zegt de tekst zo ongedwongen mogelijk, maar het blijft louter literatuur.

Roger Arteel

Reisvoorstellingen, info : 09/230.13.78 (XL-prod.) of 09/226.01.88 (D&A)

Luc Van Autreve en Reinhilde Van Driel : het blijft literatuur.