Vrachtwagenchauffeurs legden vorige week op verschillende plaatsen in het land het verkeer lam. Ze voeren actie voor hogere lonen en zijn boos omdat de onderhandelingen met de werkgevers zijn afgebroken. De sector is verziekt, aldus Frank Van Thillo van de socialistische werknemersbond BTB.
Frank Van Thillo
“Ik betreur dat onze acties voor ongemakken zorgen bij de automobilist. We proberen die ongemakken te vermijden, door duidelijk aan te geven waar we zullen staan en door altijd het derde baanvak vrij te houden. Maar goed, ik besef tegelijk dat de ongemakken onvermijdelijk zijn. Al wil ik er toch op wijzen dat onze acties ook de automobilist verdedigen. Wij proberen iets te doen aan de verloedering van de sector: hogere lonen vormen één element in ons eisenpakket, maar we pleiten tegelijk voor opleidingsprogramma’s en een mentaliteitswijziging. Wil je verantwoordelijk gedrag van de vrachtwagenchauffeurs, dan mag je ze niet zeventig uur achter het stuur houden, want dan krijg je tijdbommen op de weg.
Als je vrachtwagenchauffeurs wil aantrekken, moet je hen een toekomst kunnen bieden. Dus moet het basisuurloon omhoog. Een tweede belangrijke voorwaarde is de erkenning van het beroep, via een anciënniteitspremie op basis van het aantal gepresteerde jaren. De loonkosten in België liggen hoog, daar hebben de werkgevers gelijk in, maar anderzijds wil de overheid tegen 2004 de patronale lasten op de lonen op het niveau brengen van de buurlanden, dus het argument moet ook niet worden overdreven.
Dat de onderhandelingen zijn afgesprongen, is niet onze schuld. Nadat we in maart onze eisenbundel hadden binnengeleverd, is er wel overleg gepleegd. Tot de werkgevers een heel strakke houding aannamen. Ze legden een voorstel neer, waarover niet meer te onderhandelen viel. Het was te nemen of te laten. Wel, wij hebben het gelaten, omdat er helemaal geen rekening was gehouden met onze argumenten. De werkgeversorganisaties hebben maar naar één soort werkgever geluisterd, namelijk het soort dat foefelt en vergoedingen in het zwart betaalt. Er is een sterke lobby van werkgevers die in de marge van het toelaatbare opereren. Werkgeversorganisaties vinden het economische logica om werknemers voor een deel in het zwart te betalen. Kijk, ik probeer maar aan te geven hoe ziek de sector wel is.”
Isabelle De Maegt
De blokkades van de vrachtwagenchauffeurs zorgen voor vele ongemakken en brengen het imago van de sector schade toe, aldus Isabelle De Maegt, persverantwoordelijke van de werk- geversorganisatie Febetra. Daarom: verder onderhandelen over betere voorwaarden heeft meer zin dan staken.
“Wij vinden deze acties van de chauffeurs een jammere zaak. Want de blokkades veroorzaken allerlei ongemakken. De actie in de haven van Antwerpen zorgde er bijvoorbeeld voor dat bedrijven niet meer werden bevoorraad met producten. Wel, aangezien de meeste bedrijven geen stocks meer opslaan, komen ze door de staking meteen in de problemen. En dat leidt ertoe dat het imago van de hele sector schade lijdt. Wij proberen dat imago precies op te krikken. Neen, de stakingen helpen daar niet echt bij.
Wij begrijpen de eisen van de chauffeurs. Maar waarom niet verder onderhandelen? We hebben tijdens de onderhandelingen een aantal voorstellen gedaan aan de syndicaten, maar zij hebben de gesprekken vervolgens eenzijdig afgebroken. Ze proberen het nu voor te stellen alsof er eigenlijk geen sprake was van echte onderhandelingen, maar we zijn wel degelijk verschillende keren samen rond de tafel gaan zitten. Alleen bleken onze voorstellen en hun eisen onverzoenbaar. Ondertussen is er wel een bemiddelaar aangesteld om beide partijen toch tot een vergelijk te brengen. Wij blijven echter bij onze standpunten, omdat de transportsector nu eenmaal met internationale concurrentie te maken heeft, niet alleen uit de voormalige Oostbloklanden maar ook van andere landen uit de Europese Unie. De jongste statistieken van Eurostat wijzen uit dat de loonkost in België hoger ligt dan in alle andere EU-landen. Die kost is het gevolg van de hoge sociale lasten, waar natuurlijk zowel de werknemer als de werkgever de dupe van wordt. De chauffeurs zeggen dat ze minder verdienen dan in de omringende landen, maar de werkgevers betalen hier wel meer dan in die landen. Het uurloon van de chauffeur bedraagt bij ons 322 frank, maar de patroon betaalt 582 frank. Wij kunnen een loonsverhoging dus gewoon niet aan. En als er toch hogere lonen komen, betekent dat onvermijdelijk dat een aantal transportbedrijven de boeken moeten sluiten. Ik kan me niet voorstellen dat de syndicaten daarvoor pleiten.”
Opgetekend door Bart Vandormael
