Het verbod op grote verkiezingsaffiches verdient alle steun, zo vindt Jef Tavernier, fractieleider voor Agalev-Ecolo in de Kamer en lid van de controlecommissie betreffende de verkiezingsuitgaven van de politieke partijen. Politiek mag volgens hem niet worden verkocht als een wasproduct.

Jef Tavernier

“Een verkiezingskandidaat moet een inhoudelijke boodschap meegeven aan de kiezer. Reclameborden van twintig vierkante meter lijken daar niet meteen een geschikt medium voor. Die borden laten toe om wasproducten aan te prijzen, maar het is fout om politiek tot hetzelfde niveau te verlagen. Kan de kandidaat zich trouwens profileren via dat kanaal? Ik durf het te betwijfelen. Die borden bevatten nauwelijks een boodschap. In een krantenadvertentie kan je tenminste nog enige diepgang leggen, tekst en uitleg geven bij standpunten. Niet dat het altijd gebeurt, maar de mogelijkheid bestaat. Ons idee van politiek strookt totaal niet met het medium mega-affiche. Waar worden en werden politici en leiders meer dan levensgroot uitgebeeld? In totalitaire regimes.

Kleine affiches, daar hebben we geen problemen mee. Want ze vereisen geen grote budgetten. En ze staan op particuliere gronden, wat een zekere betrokkenheid tussen de kandidaat en de kiezer impliceert. Elke beperking op de verkoop van politiek als wasproduct, steunen we.

Dat politieke partijen de regels met betrekking tot de verkiezingsuitgaven omzeilen, getuigt van hypocrisie. Ze hebben de regels immers zelf gestemd! In de werkgroep- Langendries, die ze heeft uitgewerkt, was Agalev niet eens aanwezig. Maar ja, de mentaliteit van de Vlaming in het algemeen is die van de politicus in het bijzonder: een reglement dient om omzeild te worden. Daarom stel ik voor om de sperperiode, waarin de publicitaire uitgaven beperkt zijn, uit te breiden van drie naar vijf maanden. Een precampagne die al vijf maanden voor de verkiezingen stopt, heeft weinig zin. Daar zal niemand aan beginnen.

De verkiezingsuitgaven verhogen, lijkt ons een slecht idee. Immers: hoe groter de bedragen, hoe groter de afhankelijkheid van externe geldschieters. Bovendien willen politici dan een hogere vergoeding om al die uitgaven te compenseren. Ik denk niet dat de bevolking daar naar uitkijkt.”

Jaak Gabriëls

Het verbod op affiches van twintig vierkante meter in de sperperiode voor de verkiezingen is een geval van overdreven regelzucht, vindt VLD’er en Vlaams Parlementslid Jaak Gabriëls. Hij wil dat de vorm van de propaganda wordt vrijgelaten, want nu schuift het probleem alleen maar op.

“De beperking van de verkiezingsuitgaven is een goede zaak, maar ik vind dat de vorm van de verkiezingspropaganda moet worden vrijgelaten. Het verbod op grote affiches in de sperperiode is duidelijk een geval van overdreven regelzucht, waarmee het beoogde doel overigens niet wordt bereikt. Want de politici zoeken naar alternatieven: ofwel stoppen ze hun geld in een precampagne, ofwel plakken ze een overvloed aan kleinere affiches, soms op plaatsen waar ze normaal niet thuishoren. Marc Van Peel heeft een voorgevel in Antwerpen volledig laten behangen met kleine affiches van zichzelf. Dan vraag ik me af: waar zit het verschil tussen één affiche van twintig vierkante meter en een opsomming van affiches van twee vierkante meter? Men lost het probleem niet op, men verschuift het gewoon.

Tien kleine affiches kosten bovendien meer dan één grote. De kandidaten geven dus niet minder uit maar méér. Dat geldt zeker voor kandidaten die een advertentie in een krant of tijdschrift nemen: een bijzonder duur alternatief voor de affiches. Vooral in de stedelijke agglomeraties dringt de noodzaak van campagnevoering met grote affiches zich op. In rurale gebieden kan je immers nog kleine affiches neerpoten op het veld en in de tuin, in de stad is zoiets echter onmogelijk.

Als de wet op allerlei manieren wordt omzeild, geeft dat aan dat er wat mis mee is. De beperkingen zijn te strikt. Vooral de kandidaten die wat lager staan op de lijst, beschikken in de huidige wetgeving over zo goed als geen financiële mogelijkheden om zich te profileren. Op die manier wordt de doorstroming van jonge politici tegengehouden. Wij pleiten voor een verhoging van de toegelaten verkiezingsuitgaven in combinatie met een betere controle. Zodat iedereen zich aan de afspraken houdt. Ons standpunt is: stel een paar duidelijke regels op in verband met de omvang van de uitgaven, maar laat de keuze van de vorm over aan de persoonlijke aanpak van de kandidaat.”

Opgetekend door Bart Vandormael