Wat een toekomstige koningin over dit land en haar schoonfamilie moet weten. Of waarover de Coburgs aan tafel niet praten.

Bijvoorbeeld over de schrielheid van hun onderdanen. We weten het nu allemaal: ons vorstenhuis kost ons jaarlijks zo’n vierhonderd miljoen, of hoofdelijk omgeslagen veertig frank per Belg. Zelfs met de verhoging van de dotatie voor prins Filip, met ons eenmalig geschenk van tien miljoen voor het jonge paar en met de dotatie van elf miljoen voor zijn zus Astrid en de paar miljoen die we onszelf cadeau doen om gratis met trein, tram en bus naar de huwelijksstoet te gaan kijken, komen we echt maar aan zo’n 55 frank per Belg.

Dat is eigenlijk verdacht weinig. Ons vorstenhuis zorgt niet alleen voor vermaak, maar ook voor extra-werkgelegenheid. Iemand zou eens moeten berekenen hoe groot de economische spin-off van elk koninklijk bezoek is. Waar de leden van de familie hun schreden ook wenden, telkens worden huizen opgeknapt, gevels geschilderd, planten aangesleept, wegen aangelegd. Om niet te spreken van de nieuwe kleren van de bloemenkindjes en de hausse in de vlaggetjesindustrie.

Kijk maar naar het prinselijke huwelijk. Waar een vereniging jaren vocht voor herstelling van de kasseien op de Grote Markt, komt dat nu vanzelf in orde. En de Sint-Michiel wordt afgewerkt. Op onze kosten natuurlijk, maar het gaat dan ook om ons patrimonium.

Het is echt heel erg, want we geven de Coburgs maar de helft van wat de zuinige ‘Hollanders’ voor hun vorstenhuis overhebben. Goed, daar bestaat een Oranjegevoel dat ook bij voetbalwedstrijden en Elfstedentocht tot uiting komt, maar toch. Kunnen we als Belgen echt niet beter?

Nu gaat elke vergelijking mank. Want terwijl de totale overheadkosten van de monarchie in elke Nederlandse krant te vinden is – want deel van het budget en dus openbaar – is dat in België niet zo. Er zijn nog wat ‘kosten’, zoals de verwarming en reparaties van het paleis van Brussel en de bewaking van de leden van de koninklijke familie, die zonder morren door verschillende ministeries worden betaald.

DIE WAT SPAART, DIE WAT HEEFT

Elk volk heeft de vorsten die het verdient. Net als hun onderdanen zijn de Coburgs goede spaarders. Dat leverde hen – tenminste volgens een Britse krant – een gezamenlijk privé-kapitaal op van 91 miljard frank. Dan is het van hun kant toch ook wat zuinig om de kosten van het volksfeest en van het prinselijke huwelijk af te schuiven op de bevolking. Want wij betalen natuurlijk, net zoals we alle vazen, taarten, bloemen en glazen bier betalen die in onze naam aan de prinsen worden aangeboden.

Maar we zeuren daar niet over. Immers: pas door het huwelijk van onze kroonprins met jonkvrouw Mathilde weten de meeste Belgen hoeveel we met gulle hand aan koning, koninginnen, prins en prinses uitgeven.

Zo krijgt koningin Fabiola – die in tegenstelling tot haar Nederlandse collega prinses Juliana haar titel behoudt – een jaarlijkse, levenslange en waardevaste dotatie (nu bijna vijftig miljoen), uit dankbaarheid voor haar bijdrage aan dit koninkrijk. Geen Belg die daarvan wakker ligt. We praten er zelfs niet over dat de koningin in onze staatsconstellatie niet bestaat. Neen, we zijn dankbaar en drukken dat ook uit: met vijf frank per Belg. Net zoveel als kerkgangers elke zondag in de schaal gooien.

Sterker zelfs: wij schenken prinses Lilian een jaarlijkse dotatie van meer dan vijftien miljoen. En dat aan iemand die met de actieve hulp van kardinaal Van Roey een onwettig huwelijk sloot met een regerend vorst en het land in de diepste crisis stortte die het ooit heeft gekend. Tegenwoordig zou zoiets door Waalse politici en historici worden gezien als het opblazen van land en dynastie. Om nog niet te spreken van het verstoren van de communautaire vrede en het voor altijd verdacht maken van nationale referenda.

Voor het eerst krijgt ook prinses Astrid een dotatie: elf miljoen. We wisten niet eens dat ze geen dotatie kreeg en we weten alleen dat die elf miljoen alweer uit dankbaarheid zijn voor de vele officiële functies die ze als senator cumuleert. En dus niet als troostprijs nu de troon haar en haar kinderen lijkt te ontglippen. Niet als reactie op het artikel in de Britse krant waaruit bleek dat haar broer Laurent zo’n anderhalf miljard bijeen kon sparen van zijn zakgeld, terwijl zij het met haar vier kinderen met 720 miljoen moet stellen. Prins Laurent zélf krijgt niets, maar verklaarde “geprikkeld” dat hij als enige van de drie kinderen belastingen betaalt. Ook iets wat we niet wisten.

Dat de dotatie van Prins Filip verhoogd wordt, is echt niet meer dan correct. Tenslotte beurt Mathilde haar wedde als logopediste niet meer en treedt ze levenslang en voltijds in dienst van het Koninkrijk België. En ach, die bijna 32 miljoen gaat toch voor zestig procent naar lonen en onderhoud. Wat rekenwerk leert dat de twee van een kleine vijftigduizend frank per dag moeten rondkomen. Een mens vraagt zich af hoe ze het doen.

Daarom betalen we: uit dankbaarheid. We praten er niet over. We wéten het zelfs niet. En dat houden we graag zo.

M.V.