Washington zou graag ten oorlog trekken. Het heeft daar bijna het nodige materiaal voor bij elkaar gezet in de Perzische Golf, met een hoofdkwartier in Qatar omdat dat in Saudi-Arabië nu te gevoelig ligt. Die oorlog gaat tegen Irak en zijn dictator Saddam Hoessein. Volgens inlichtingen waarover de VS en Groot-Brittannië beweren te beschikken (maar als dat zo is, waarom dan alleen die twee?) blijft die ondanks het VN-verbod massavernietigingswapens produceren: nucleaire en biologische en chemische. Deze inlichtingen, die iedereen moeiteloos zouden overtuigen van de noodzaak om in te grijpen, kunnen Washington en Londen echter niet vrijgeven omdat ze daarmee hun bronnen zouden verraden. De wereld moet hen dus op hun woord geloven, eerder dan Saddam Hoessein, die ontkent zulke wapens te bezitten of te produceren. Spijtig.
Washington zou graag hebben dat alle bevriende naties – en wie wil er niet bevriend zijn met de VS? – mee ten oorlog zouden trekken tegen Irak, zoals in de oorlog tegen al-Qaeda. In het Washingtonse haviksnest bij Donald Rumsfeld en Dick Cheney en hun acolieten doen plannen de ronde om de geopolitiek van het hele Midden-Oosten om te bouwen. Maar de landen die het zal gaan ombouwen – bijvoorbeeld Saudi-Arabië weer – heeft Washington nodig als bondgenoot tegen Irak. Dit terwijl die landen niet echt onder de indruk zijn van de Amerikaanse ‘oplossing’ voor het Israëlisch-Palestijnse probleem.
Washington had via de VN-veiligheidsraad van Bagdad een complete en gedetailleerde lijst gevraagd van de massavernietigingswapens en productiemogelijkheden ervan in Iraaks bezit. Bagdad heeft, sneller dan gevraagd was, een dossier van 12.000 bladzijden afgeleverd, met namen en toenamen van leveranciers erin en recepten voor de bereiding ervan, maar met de uiteindelijke ontkenning: Neen, Irak heeft zulke wapens niet. Washington heeft het exemplaar voor de VN geconfisqueerd. Het zal stukken ervan aan de niet-permanente leden van de Veiligheidsraad geven, waaruit het gevaarlijke materiaal weggeknipt is. Washington wenst geen handleidingen voor het maken van kernbommen in amateurshanden te zien vallen. Of adressen van leveranciers. Washington gelooft trouwens dat dossier niet.
Washington liet vorige week een ‘verdacht schip’ enteren door de Spaanse marine (in onderaanneming), op 950 kilometer van de Afrikaanse oostkust. Onder zakken cement verstopt, vonden de Spanjolen vijftien scudraketten van Noord-Koreaanse makelij, plus nog ander gerief, met Jemen als bestemming. De boot werd aangeslagen. Maar ach, het transport was volkomen legaal, Jemen heeft wettelijk het recht om inkopen te doen in Noord-Korea, terwijl piraterij op open zee daarentegen niet legaal is. Toen Jemen daarop wees en zijn raketten terugvroeg, was Washington verplicht de boot te laten gaan.
Washington zou graag Turkije opgenomen zien in de Europese Unie, en oefent daartoe druk uit op de nogal onwillige Unie, die de opname van het land weer met een paar termijnen verdaagd heeft. Men vraagt zich af waarom.
Washington klaagt graag over het groeiende anti-Amerikanisme in Europa. Opnieuw vraagt men zich af waarom daarover geklaagd. De grootste anti-Amerikaanse factor is Washington zelf.
Sus van Elzen
