Waarom komen toeristen naar België ? Zijn het gewoon doorrijders, die tijdens hun Europatoer de woensdagvoormiddag België op hun programma hebben staan ?
Bestaat het dat mensen een week van hun kostbare vakantie opofferen en de oceaan oversteken met als enig doel onze dierbare grond te bezoeken ? Wij weten het niet. Of toch niet nauwkeurig, naar ik zo hoor. Hier ligt nog een wereldwijd terrein braak voor opiniepeilings- en andere wetenswaardighedenbureaus. Zij hebben maar alle telefoongidsen van onze aardbol te kopen, zich een wagon woordenboeken aan te schaffen en ze zijn vertrokken.
?Monsieur Delahaye, pour quelle raison vous visitez la Belgique ?? ?Frau Knöbel, warum besuchen Sie Belgien ?? ?Prokia kaùzo esplori Belgujo ?? Met alle dolle fouten die men met een woordenboek maakt. Terloops vraag ik me af waarom ik eigenlijk goede ideeën lig te spuien tot meerder profijt van firma’s die ik hier niet wil noemen en die mij uit hun bestand gegooid hebben. Vroeger werd ik sinds mijn vijftigste van lieverlede regelmatig opgebeld om mijn mening te vragen of minister zus en zo moest a : aanblijven b : afgevoerd c : onder curatele gesteld worden.
Ik wil u niet verhullen dat het zo zijn binnenpretje geeft om een schijnzegje te hebben over ’s lands bestel, vandaar het ongebroken succes van de volksraadplegingen in Zwitserland.
Al dit gezegd zijnde weten wij dus niet wààrom vreemdelingen door ons landje komen zwerven tijdens hun vrije dagen. De Engelsen weten dat wel, want zij hebben een wereldwijde enquête gemaakt over de vraag waarom vorig jaar 21 miljoen toeristen de Britse Eilanden overrompelden. En wat bleek ? Naar het schijnt stomen de Fransen het Kanaal over om kennis te nemen van de Engelse excentrieken, aan wie het weze gezegd geen tekort is. Maar naar mijn mening hoeven deze Galliërs de plas niet over te steken om aan hun trekken te komen, want wie een paar uitzendingen van ?De Stoel? gezien heeft, weet dat het vasteland niet moet onderdoen in deze specialiteit. De Japanners worden dan weer aangezogen om thee met taart te gebruiken in de Cotswolds, een prachtige streek waar in veler ogen nogal armtierige maar pittoreske woningen zijn opgetrokken in dewelke de voornoemde thee kan geconsumeerd worden. Als het niet zwart op wit stond, zou niemand het geloven dat iemand honderdduizenden yen, vlieg- en lijfsgevaar riskeert om op het platteland een kop thee te komen drinken, temeer daar dit merk van toerist uit het land van de theeceremonie stamt.
De Noren willen traditiegetrouw niet van thee weten, zij hadden sterker brouwsel nodig om met hun snekken hierwaarts te varen en er huis te houden. Nu de snekken in de musea staan en het Vikingbloed langzamer klopt, steken zij op luxueuze ferry’s de Noordzee over om in Brittannië de kalme, regelrechte kanalen met de ogen in te ademen, want met een land dat uit niets anders bestaat dan bergen, kloven, ravijnen en watervallen werken de kalme kanaaltjes met hun waterpest, eenden en speelgoedsluizen als olie op een verwarde zee.
Vreemd genoeg steken de Spanjaarden de gevaarlijke Baai van Biskaje over om in Engeland laat uit te eten, met inzonderheid de desserten en cakes. Nu verman ik me en durf de juistheid van deze enquête tegen te spreken, want ik bereis Engeland reeds langer dan 20 jaar en Londen niet meegerekend, snorkt elke chef reeds als de Franse keukenmeesters eerst de mouwen oprollen. Maar waarschijnlijk is dat een schoonheidsfoutje, gemaakt door een uurwerk dat op continental tijd is blijven staan.
Als men het rapport leest, valt men van de ene verbazing in de andere, want wil u het geloven of niet, de toeristen van Hongkong dwarsen hele continenten om uitgerekend in Engeland koopjes te komen doen, terwijl half Europa naar de kroonkolonie vliegt om er Cartiers, Musts, Ralph Laurens en Saint-Laurents voor een honderdste van de prijs te kopen.
De Amerikanen trotseren de oceaan om met verblijde gezichten op dubbeldekkers te klimmen en naar de treinen te kijken. In Engeland heeft het naar treinen kijken een lange traditie, zodat het zelfs verheven is tot een sport, namelijk het train-spotting. Liefhebbers van deze sporttak trekken met pen en papier naar stations, depots van de spoorwegmaatschappij, arsenalen en vormingsstations om er de nummers van de locomotieven op te tekenen. Soms is de vangst klein, soms groot en dan treinen zij tevreden huiswaarts naar het wachtende spek met bonen.
Voorts heeft men bij het marktonderzoek kunnen vaststellen dat Zwitsers, Duitsers en Oostenrijkers naar Engeland beginnen af te zakken en de zuiderse zon de rug toekeren. Ze willen de mediterrane koperen ploert ruilen voor de grijze luchten en overtrokken hemels. En dan zijn er nog de Finnen en Zweden die de pubs binnenvallen om er zonder maat of reglementering een zee van British bitter te drinken.
Tot daar het onderzoek. Maar men kijkt naar de toekomst, want wat vandaag 21 miljoen is kan er morgen 22 miljoen zijn, dus houden zij van grijze luchten, welaan, dan meer grijze luchten, meer kanalen, meer miss Marples en thee en locomotieven. Met de individuele wensen kan er natuurlijk geen rekening gehouden worden en dat is begrijpelijk, want ik kende een Nederlander die voor zijn verlof naar de Karpaten ijlde om er slangen te gaan vangen. En een ander die met zijn vriend de Rijn afvoer om te schaken met nog een spelletje binnen het spel, zoals schaakmat bij de Lorelei, 22 zetten vóór Koblenz. Dit zijn vakanties die niet op grote schaal kunnen gerealiseerd worden om dan nog te zwijgen van de kerel die op fotosafari trok naar Oostenrijk en er de dirndl van zijn leven schoot. Die hebben we nooit teruggezien, hij had dan ook opgehouden toerist te zijn en zo iemand is voor de dienst van toerisme een dooie vis.
Gommaar Timmermans
