Allochtone meisjes vormen een risicogroep omdat ze minder toegang hebben tot informatie over seksualiteit.
Voor allochtone (moslim)meisjes speelt het maagdelijkheidsideaal een belangrijke rol. ‘In principe moeten zij als maagd het huwelijk ingaan. Dus is seksualiteit thuis amper bespreekbaar’, zegt Christine Hendrickx van het Antwerpse Huisartseninstituut. Samen met Edith Lodewijckx van het Centrum voor Bevolkings- en Gezinsstudie (CBGS) heeft zij de partnerkeuze en het seksuele gedrag van allochtone jongeren onderzocht. Hendrickx: ‘Vrouwen hebben het onder elkaar wel over seksualiteit, maar altijd in verband met het huwelijk. Concrete informatie moeten ze elders halen. En jonge meisjes zitten met enorm veel vragen. Het probleem is dat ze de meeste opvattingen en kennis vaak uit de media halen en dat geeft vaak een vertekend beeld.’ Thuis worden ze met de waarden en normen van hun ouders geconfronteerd, terwijl hun nieuwsgierigheid op school en bij hun vriendinnen wordt aangewakkerd. ‘Dat is een constant spanningsveld. We merken ook dat ze niet alleen behoefte aan een opsomming van voorbehoedsmiddelen hebben, ze willen kunnen práten over de keuzes die ze moeten maken’, aldus Hendrickx.
Hoewel allochtone meisjes er veel over willen weten, hebben de meesten volgens Hendrickx geen echte seksuele betrekkingen. ‘Velen hebben wel een vriendje met wie ze ook vrijen, maar ze gaan niet echt all the way en blijven dus maagd.’ Allochtone meisjes die dat wel doen, vormen een risicogroep omdat ze meestal niet genoeg informatie over anticonceptiva hebben.
Als zij ongewenst zwanger worden, kunnen de meesten dus niet bij hun ouders terecht. Sommigen kiezen voor een abortus in de hoop dat hun ouders dan nooit te weten zullen komen dat ze seks hebben gehad. Anderen, voor wie abortus uit overtuiging geen optie is, kiezen ervoor hun kind na de geboorte af te staan. Het aantal allochtone tienermoeders is miniem.
Allochtone meisjes hebben dus specifieke noden op het vlak van voorlichting. ‘Dat vereist vorming van hulpverleners en leerkrachten zodat die de achtergrond en cultuur van die meisjes leren kennen’, zegt Hendrickx. ‘Jonge allochtone vrouwen worden moderner en lappen steeds vaker het een of andere verbod aan hun laars. In combinatie met de gebrekkige informatie die ze krijgen, kan dat in de toekomst voor heel wat problemen zorgen.’
