De nieuwe ISO 22000-norm brengt orde in de wildgroei van reguleringen op het vlak van voedselveiligheid.

De internationale standaardiseringsorganisatie ISO heeft een nieuwe norm gecreëerd die de kwaliteit van de toelevering van voedingswaren wereldwijd moet certificeren. De norm werd opgesteld door experts uit de voedingsindustrie, die nauw hebben samengewerkt met vertegenwoordigers van gespecialiseerde internationale organisaties en de Codex Alimentarius Commission. Dat laatste is een orgaan dat gezamenlijk is opgezet door de Food and Agriculture Organisation (FAO) van de VN en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).

De nieuwe ISO 22000 zal het organisaties overal ter wereld gemakkelijker maken om de codex HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Point), een systeem ter controle van voedingshygiëne, op een geharmoniseerde manier in te voeren.

De dag van vandaag bereiken allerhande voedingsproducten de consument vanuit verschillende landen en de meest uiteenlopende ondernemingen. Eén zwakke schakel daarin kan de producten ongeschikt of zelfs gevaarlijk maken voor consumptie. Schade op het vlak van voedselveiligheid kan zich op elk punt van de keten voordoen, vandaar dat adequate controle absoluut noodzakelijk is. ISO 22000 stelt alle onderdelen van de keten in staat om een systeem in te voeren dat waakt over de veiligheid van de producten. Het richt zich tot de eigenlijke producenten, de eerste verwerkers, de fabrikanten, de transporteurs, de opslagbedrijven, de diverse onderaannemers op al deze vlakken en de winkels. Daarnaast zijn ook producenten van uitrusting, verpakkingsmateriaal, schoonmaakbedrijven, en producenten van additieven en ingrediënten erin opgenomen.

Het is de aanzienlijke verhoging van voedselvergiftigingen in zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden die de noodzaak aan een standaard heeft doen ontstaan. De ziektes die hiervan het gevolg zijn, leiden immers ook tot hogere uitgaven op het vlak van gezondheidszorg, werkverlet, verzekeringsgeld en wettelijke schadeloosstelling. Laten we maar even denken aan de dioxinecrisis. Vandaar dat een heleboel landen al op eigen houtje nationale normen op het vlak van voedselvergiftiging in het leven hebben geroepen. Die zijn ondertussen uitgegroeid tot 20 verschillende systemen, wat het risico inhoudt wat betreft de niveaus op het vlak van voedselveiligheid, verwarring wat de vereisten aangaat en hogere kosten voor de toeleveranciers die verplicht zijn om conform een plejade aan programma’s te handelen.

H.C.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content