Sinds het ter ziele gaan van de IJzerbedevaart is 11 juli de vaste dag waarop de communautaire retoriek mag aanzwellen. Minister-president Geert Bourgeois (N-VA) meende op VTM dat de taalgrens een stakingsgrens is geworden, ‘en de Vlaming spuwt daarop’. Ondertussen maakt het Vlaams Belang op YouTube furore met zijn lachwekkende luisterlied Dit is Vlaamse grond. Het illustreert dat de Vlaamse Beweging problemen heeft om een juiste toon te vinden om zich in eigen land nog als Vlaming te profileren. Vlaming zijn is volkomen evident geworden. Tenminste, als het gaat om de Vlamingen die we gemeenzaam ‘autochtoon’ noemen. De voorbije weken duwde de N-VA er aardig wat maatregelen door die betrekking hebben op Belgen en Vlamingen van buitenlandse origine.

Theo Francken kreeg groen licht om criminele vreemdelingen sneller het land uit te wijzen, ook als ze in België geboren zijn. Liesbeth Homans verplicht huurders van een sociale woning voortaan Nederlands te kennen. En Vlaams Parlementslid Jan Spooren verkreeg dat 65-plussers eerst tien jaar legaal in het land moeten verblijven voor ze in aanmerking komen voor de inkomensgarantie voor ouderen (IGO) – tot nu toe hadden ze daar vanaf de eerste dag recht op.

Het is natuurlijk goed en zelfs emancipatorisch dat sociale huurders Nederlands leren en zelf hun contracten kunnen lezen, inclusief de kleine letters. Wie dat verzuimt, riskeert straks een boete van 25 à 5000 euro. Voor sommige sociale huurders is dat bedrag meer dan een vol jaar huur. Is dat een redelijke straf voor de ‘misdaad’ van het niet beheersen van de taal?

Het slot op de inkomensgarantie voor ouderen dient om ‘socialezekerheidstoerisme’ tegen te gaan: als allochtonen vroeger hun ouders naar België lieten overkomen, hadden die vanaf dag één recht op zo’n uitkering, zonder bijdragen te hebben betaald. Straks wordt aan alle asielzoekers tien jaar lang het recht ontzegd op een IGO. Dus ook aan oudere mensen die nooit voldoende arbeidsjaren zullen kunnen presteren om een leefbaar pensioen op te bouwen. Zij worden per definitie klanten van het OCMW.

Met die maatregelen wijkt de N-VA stilaan af van de politieke consensus dat we ‘vreemdelingen’ die hier permanent verblijven en/of geboren zijn als volwaardige landgenoten behandelen. Die optie werd voor het eerst verwoord in de rapporten van Paula D’Hondt uit 1989 en 1990. Vooral door jarenlange framing van het Vlaams Blok/Vlaams Belang wordt D’Hondt beladen met alles wat ooit fout is gelopen in de multiculturele samenleving. Dat is volstrekt onjuist. Zo was voor D’Hondt kennis van het Nederlands ‘een evidentie’. Gezinshereniging moest ’tot het strikte minimum beperkt worden’, de regularisatie van illegalen ‘kan slechts zeer uitzonderlijk overwogen worden’, en ze vroeg ook ‘meer middelen’ voor de repatriëring van illegalen. Maar dat wilde ze allemaal vanuit het perspectief dat de vreemdelingen zo snel mogelijk volwaardige landgenoten moesten worden, met dezelfde rechten en plichten. Let op de volgorde: rechten en plichten, niet plichten en rechten.

Dat was ook het perspectief van Pim Fortuyn, de Nederlandse politicus die het beheer van de multiculturele samenleving hoog op de agenda zette: ‘Het zijn ónze Marokkaanse rotjochies, we zullen er zelf wel tegen optreden, want je kunt het de Marokkaanse koning niet aandoen ze terug te sturen.’ Nu is het een understatement om kerels zoals Syriëstrijders en IS-terroristen weg te zetten als ‘rotjochies’, maar het principe blijft overeind. Is het echt nodig dat de N-VA nog radicaler of harder is dan Pim Fortuyn? Niet alleen in haar retoriek, maar ook in het beleid dat haar regeringsleden en verkozenen aansturen?

Je moet het de partij van Bart De Wever meegeven: op het vlak van migratie stuurt ze echt aan op een verandering. Niet met een grote kladderadatsch, maar door taai vol te houden en systematisch te werken, maatregel na maatregel, zowel op het federale als het Vlaamse niveau. Daar komt nauwelijks weerwerk tegen – niet van de regeringspartijen, maar ook opvallend weinig van de linkse oppositie en zeker niet van de anders zo strijdbare vakbonden. Deze strijd heeft de N-VA blijkbaar gewonnen.

Nog goed dat Geert Bourgeois iets zei over ‘spuwen’ en dat men daartegen storm kan lopen, of veel van zijn politieke tegenstanders hadden op de Vlaamse feestdag niet eens geweten waaraan ze anders hun speeksel moesten verspillen.

WALTER PAULI is redacteur van Knack.

Is het echt nodig dat de N-VA nog radicaler is dan Pim Fortuyn?

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content