Info : De auteur is publicist en schrijver in Brussel.
Ik neem Raymond van het Groenewoud niets kwalijk. Hij weet niet beter. Al tientallen jaren zingt hij hetzelfde Vlaanderen Boven in dezelfde zaaltjes. Daar wordt een mens simpel van. Ergo zijn lied: Weg met Amerika.
Stel: een Britse groep maakte in 1996, tijdens de Dutroux-zomer, een lied met de titel Belgian pedophiles yè, yè, yè en een Franse componeerde Wallons Cochons. Het kot zou te klein zijn in Brussel, en de Belgische regering zou zich, terecht, in Londen en Parijs gaan beklagen. Niemand maakte zulke liedjes. Elk land ging op zoek naar zijn eigen Dutrouxs en vond er meer dan gedacht.
Als het om de VS gaat, regeert ziekelijk simplisme. Grenzeloos schelden en leedvermaak vormen de leidraad. Toen New Orleans onder water stond, konden Vlaamse commentatoren hun lol niet op. Wat leuk, dat machtige Amerika op zijn bek! Maar in België staan woonwijken al onder water bij een simpele regenbui. Gedupeerden hebben jaren later hun compensatie nog niet. Wat zou er gebeuren als Katrina over België was geraasd? Alle communautaire problemen zouden in één keer zijn opgelost wegens totale vernietiging. Maar als in Amerika een gebied zo groot als Groot-Brittannië onderloopt, weet heel België het beter. Na de herfststormen zal dat lachen wel vergaan.
New Orleans was niet het toppunt van waterbouwkunde en Bush sloeg een pleefiguur. Maar niet alles was de schuld van Washington. New Orleans en de staat Louisiana worden al jaren door Democraten geregeerd. Corruptie is er net zo sterk verspreid als jazzmuziek. Corrupte bestuurders maken holle dijken. Gelukkig bracht het Pentagon redding. New Orleans is het verhaal van de mislukte emancipatie van Afro-Amerikanen. Hoe zien onze steden er over tien jaar uit na de mislukte integratie van islamieten? Nu lijken delen van Brussel en Antwerpen eerder Arabisch dan Europees. Waar gaat dat heen?
‘Weg met Amerika’, zegt meer over progressief Vlaanderen dan over Amerika. Het sentiment zit diep bij Vlaamse intellectuelen. Van het Groenewoud zingt dat Amerikanen ‘kortzichtig’ zijn. Hij kijkt beter in zijn omgeving. Progressieve intellectuelen hebben vier dogma’s: antikatholiek (eeuwig jeugdtrauma), anti-Vlaams (Vlaanderen is té rechts), anti-Amerikaans (Amerika is té machtig) en antiglobalistisch (té kapitalistisch). Bij deze dogma’s vluchten zij in spookverhalen. Volgens Humo zou kardinaal Danneels geen paus zijn geworden wegens ‘een complot van conservatieve Vlamingen’. Bij De Standaard kregen ze een collectieve huilbui toen Joseph Ratzinger paus werd. Maar Ratzinger kreeg in Keulen één miljoen jongeren op de been. Hallo jongens, wakker worden.
Als er iets misgaat in de VS duikt de onvermijdelijke professor Rik Coolsaet op. Hij predikt hel en verdoemenis. Zijn studenten leren niets van hem. Ze zouden beter hun studiegeld terugeisen. Als de vier anti’s tegelijk aan bod komen, doemt moraalfilosoof Etienne Vermeersch op. Een innemende professor, maar op politiek gebied een notoire koekenbakker. De Morgen is het doorgeefluik van die progressieve dogmatiek. Deze krant bekritiseert Groot-Brittannië (‘ik haat de Britten’), maar is in eigen land niet meer dan de hakkenlikkende poedel van paars. Intellectueel totaal oninteressant.
Vlaamse progressieve intellectuelen doen zich graag voor als werelds, maar het dorp zit nog altijd in hun hoofd. Ze proberen te ontkomen aan de geur van wijwater, zoals Maarten ’t Hart al zijn hele leven vlucht voor de straffende blik van de dominee. Ze zijn niet kosmopoliet, maar provinciale klagers aan de toog van het grote gelijk.
Van het Groenewoud zingt: ‘weg met die boeren van Amerika’. Die boeren! Laat dat nu net het woord zijn dat de Brusselse bourgeoisie gebruikt als zij over Vlaanderen spreekt. De grote denkers van le plat pays kijken beter in de spiegel. Dan zien ze Vlaanderen op zijn primitiefst.
Derk Jan Eppink
