JA

Opgetekend door Stijn Tormans

Vincent Van Quickenborne

‘Een wet is nooit eeuwig. Af en toe moet er een evaluatie gemaakt worden. Wel, dat moment is gekomen. En de evaluatie is op alle vlakken negatief. De bedoeling van het verbod op tabaksreclame was het aantal rokers te verminderen. Wat blijkt? Het aantal rokers is niet afgenomen, maar toegenomen. Tussen ’99 en nu is er een stijging van 27 % naar 33 %. Als een product vrij te krijgen is op de markt, moet ook reclame mogelijk zijn. Dat is toch evident? Niet de reclame is schadelijk, maar de sigaret.

Je kan zeggen, baat het niet dan schaadt het niet. Maar de tabakswet schaadt wel. Heel wat economische activiteiten kunnen door dat verbod niet meer georganiseerd worden. Het gaat niet alleen over Francorchamps, maar ook over kleine activiteiten. Denk bijvoorbeeld aan studentenfeesten. Dat de Franstaligen een uitzondering vragen voor één evenement, vind ik niet logisch. Waarom een uitzondering maken voor Francorchamps?

Nee, die hele wet is een onding en moet zo snel mogelijk afgeschaft worden. Bovendien vind ik dat wij niet strenger moeten zijn dan Europa. Dat wil een verbod tegen 2006, waarom dan nu al tabaksreclame verbieden?

Ook de redenering dat economische belangen niet boven de volksgezondheid mogen staan, vind ik onzin. Waarom dan geen verbod op reclame voor alcohol of snelle wagens? Bij mijn weten is alcohol even schadelijk als tabak, maar daar kraait geen haan naar. Daar zijn blijkbaar nog grotere economische belangen mee gemoeid.

Ach, die wet is bedoeld om het geweten te sussen van een aantal parlementsleden. Het is ook zo hypocriet: politici protesteren tegen tabak, maar intussen heffen ze wel massaal veel belastingen op sigaretten. Als ze echt willen dat er niet meer gerookt wordt, moeten ze de prijs van een pakje sigaretten maar verhogen met 3 of 4 euro. Maar nee, ze verhogen die prijs geleidelijk om al die taksen toch niet te verliezen. Dat is perfide.’

NEE

Frans Lozie

‘Er is geen enkele reden om de tabakswet – waar we zes jaar over gedebatteerd hebben – te herzien. Van Quickenborne vindt dat er, naar analogie van het recht op informatie, ook een recht op reclame moet komen. Daar ben ik het niet mee eens. Het is onaanvaardbaar dat er reclame gemaakt wordt voor producten die schadelijk zijn voor de volksgezondheid. Voor sterke dranken en medicijnen gelden bijvoorbeeld bepaalde richtlijnen. Iedereen aanvaardt die. Alleen de tabakslobby blijft strijden tegen een wereldwijd verbod op tabaksreclame.

Nu slagen ze er weer in om de Formule-1 voor hun kar te spannen. Dat soort evenementen, net zoals muziekfestivals, is natuurlijk interessant voor hen. Er komen veel jongeren op af. En ze weten ook: elke jongere die begint te roken, is verkocht. Bovendien blijven de meesten hun merk trouw.

Dat wilden we vermijden door een verbod in te stellen op tabaksreclame. Alle organisatoren hebben zich aan die wet aangepast en gezocht naar andere sponsors. Alleen het Formule-1-circus wil nu een uitzondering en dreigt ermee de Grote Prijs van België, in Francorchamps af te voeren. Pure chantage, waar we niet op mogen ingaan. Het zou ook niet fair zijn tegenover al die andere organisatoren. Trouwens: in heel wat landen worden Formule-1-wedstrijden georganiseerd zonder tabaksreclame. Waarom kan dat niet in België?

Ik vind het ook oneerlijk dat Van Quickenborne met cijfers wil aantonen dat de tabakswet zinloos is. We hebben nooit gezegd dat een verbod op tabaksreclame het aantal rokers zal verminderen. Nee, een combinatie van middelen moet daarvoor zorgen. Zoals prijsverhogingen, preventiecampagnes, professionele websites gericht op jongeren en dus ook een reclameverbod. Het is ook niet zo dat België het enige land is waar nu al een verbod op tabaksreclame van kracht is. Integendeel, in heel wat Europese landen geldt al meer dan tien jaar een verbod op dat soort reclame.’

‘Die wet is een

‘Er is geen enkele reden om de tabakswet te herzien.’