Info : Veerle Draulans doceert ethiek aan de TFT-Universiteit van Tilburg en genderstudies aan de KU Leuven.

Verbazingwekkend hoe snel de status van mediaberichten verandert: een mug wordt een olifant bij gebrek aan beter, en meteen weer een mug zodra een échte olifant opduikt. Ophokkippen in Nederland krijgen speelgoed om hun stress te bestrijden. Te veel kippengekakel in een te kleine ruimte. Een internetsite loopt vast omdat iedereen wil kijken of zijn of haar kippen in ophokgebied liggen. Dominant mediathema en selffulfilling prophecy: uiteraard gaan we met z’n allen na het journaal op internet kijken. En ja… het journaal had gelijk: de bewuste site loopt vast, geen ophokstratenplannetje voor onze gemeente…

En dan plots… inferno in Frankrijk. Jammer voor het ophokpluimvee-met-stress, maar niemand maakt zich nog zorgen over te veel kakelende kippen in een te kleine ruimte. Té veel mensen in te kleine ruimtes, in troosteloze hoogbouw, leidt tot een uitbarsting van geweld: wie erkent ons, we willen iemand zijn… Moslimvrouwen met of zonder hoofddoek waren de kern van een verhitte politieke discussie in betere tijden, maar wie heeft hen gehoord of gezien de voorbije weken? Een olifant tot mug herleid, en bovendien een uitgesproken voorbeeld van de tweedeling ‘vrouwen/privé-mannen/publiek’.

Omdat het ijltempo van elkaar snel opvolgende, nieuwe berichten iets onrustigs in zich draagt, is het leuk stil te staan bij zogenaamd ‘zeurende kwesties’: problemen die sinds jaren bekend zijn, maar geen oplossing krijgen. Het schrijnend tekort aan ingenieurs, en vooral aan vrouwelijke ingenieurs, is zo’n zeurende kwestie met een nog lagere mediastatus dan tot mug herleide olifanten. De instroom van nieuwe studenten aan de universiteiten en hogescholen is té beperkt om de noden in de nabije toekomst op te vangen. Diverse organisaties slaan alarm, bidden, smeken en hopen.

Analyse leert dat drie groepen potentieel goede vrouwelijke ingenieurs verloren gaan. Een eerste groep bestaat uit meisjes van sterke wiskunderichtingen in het middelbaar onderwijs die, ook al zouden ze willen én kunnen, toch niet voor de studierichting kiezen. De wiskundeleerkracht raadt hen de studie af. Ma of pa ziet een dochter-ingenieur niet echt zitten: wat moet zo’n meisje tussen motoren of hoog op een bouwwerf? Hardnekkige beeldvorming. Of dochterlief vindt het geen aantrekkelijke gedachte als eenzaam meisje tussen jongens te zitten. Jongens in de buurt is leuk, maar té veel jongens in de buurt…

Een andere groep verloren talenten bestaat uit studiestakers. Welke ingenieursstudenten zetten hun studie stop en waarom? Mogelijk is aan een aantal redenen best te verhelpen.

En ten slotte zijn er de vrouwen die een ingenieursdiploma op zak hebben maar na enkele jaren tewerkstelling kiezen voor een baan met een heel ander profiel, of voor thuisarbeid. Heel wat creativiteit, inzet en capaciteit blijven zo onbenut.

Ook al geeft dit oude probleem relatieve rust in de vloed van opgeklopte mediaberichten, toch dringen initiatieven op diverse fronten zich op. Wat te denken van een tv-reality-serie, stijl ‘Het leven zoals het is: m/v ingenieur’? Verhoogde instroom in opleidingen gegarandeerd. Minder grootschalige initiatieven kunnen ook, zoals het binnenloodsen van een creatieve, geëngageerde vrouwelijke ingenieur in een bekende soapserie. Met de volgende boodschap: Vlaanderen, laat uw wiskundeminnende dochters kiezen voor een ingenieursopleiding!

VEERLE DRAULANS