Yves Leterme staat zo langzamerhand helemaal alleen in zijn partij. Hij maakt het voorzitster Marianne Thyssen wel erg moeilijk om de kerk in het midden te houden.
Toen Yves Leterme zijn achterban op het hart drukte dat er tegen 15 juli een mooi communautair pakket op tafel zou liggen, zat Marianne Thyssen nog hoog en droog in het Europees Parlement. Meer nog: zij was een van de weinige invloedrijke christendemocraten die in de aanloop naar de federale verkiezingen van 10 juni 2007 geen enkele belofte hadden gedaan over verdere stappen in de staatshervorming of over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Bij haar aantreden als CD&V-voorzitster dacht de partij nog dat die maagdelijkheid een niet te onderschatten pluspunt zou zijn wanneer ze aan de communautaire onderhandelingstafel aanschoof.
Twee maanden later is er geen sprake meer van een strategisch voordeel. Dezer dagen zit Thyssen dan ook tussen meer dan twee vuren geprangd. Enerzijds moet ze, net zoals haar veelgeplaagde voorganger Jo Vandeurzen, constant de belangen van haar eigen partij tegen die van kartelpartner N-VA afwegen. Anderzijds, en dat is een nog delicatere opdracht, moet ze go-between spelen tussen de steeds opstandiger Vlaamse minister-president Kris Peeters, die zijn eigen politieke toekomst bedreigd ziet, en premier Yves Leterme.Met Peeters, die net als zij uit zelfstandigenorganisatie Unizo komt, heeft Thyssen vanouds een zeer goede verstandhouding, terwijl de relatie met Leterme dag na dag stroever wordt.
Nogal wat partijgenoten zijn ondertussen aangenaam verrast door Thyssens opvallend onafhankelijke optreden. Voor haar aantreden werd ze omschreven als een loyale en bescheiden vrouw, die er geen enkele moeite mee zou hebben om in de schaduw van de premier te opereren. ‘Ieder moet zijn plaats kennen’, zei toenmalig partijvoorzitter ad interim Wouter Beke. ‘Twee boeren op een erf, dat is er één te veel. Een partij die de premier in de federale regering levert en de minister-president in de Vlaamse, heeft vooral behoefte aan een voorzitter die met die mensen een goede verstandhouding heeft en die het partijprofiel bewaakt.’ Dat doet ze ook, maar wel veel strijdvaardiger en beginselvaster dan verwacht. En dat is ook nodig: de afgelopen weken heeft ze verschillende keren teksten van de hand van de premier onder ogen gekregen die ze in het belang van haar partij wel moest verwerpen.
Niet dat Leterme daar lessen uit trok. Hij bleef voorstellen doen die hij noch met Thyssen noch met de rest van de partijtop had doorgepraat. De premier wil van geen wijken weten, en lijkt niet van plan zich door iets of iemand van de wijs te laten brengen. Ook niet door zijn eigen partij. Daardoor staat hij ondertussen haast helemaal alleen. De enige reden waarom veel CD&V’ers hem niet openlijk afvallen, is hun angst voor de totale crisis, waar Leterme keer op keer mee dreigt. Daardoor valt CD&V zo langzamerhand in twee delen uiteen: Yves Leterme en de rest.
door Ann Peuteman
