Aandeel van mariene boerderijen in visproductie neemt toe.
De productie van de Europese zeevisserij is tussen 1995 en 2002 met 17 procent gedaald, terwijl de productie in de rest van de wereld over dezelfde tijdspanne met evenveel procent steeg. In diezelfde periode daalde de Europese visserijvloot met 15 procent tot goed 94.000 vaartuigen voor de 25 lidstaten samen. De productiedaling werd gedeeltelijk gecompenseerd door een aanzienlijke productiestijging in het segment aquacultuur. Tussen 1995 en 2002 steeg het aandeel van de zogenaamde ‘mariene boerderijen’ in de totale visproductie van 12 procent tot meer dan 17 procent. De meer dan 1,3 miljoen ton visopbrengst uit aquacultuur wordt vooral gegenereerd door Spanje, Frankrijk, Italië en het Verenigd Koninkrijk. ‘Zelden hebben de Europese zeevisserij en de visverwerkende nijverheid voor een grotere uitdaging gestaan dan nu’, zegt directeur Mary Larkin van de European Seafood Exposition, die eind april de kruim van de Europese visverwerkende nijverheid in Brussel samenbrengt. De versnelde technologische vooruitgang en de toegenomen bevolking van kustgebieden zorgt immers voor een voortdurend hogere druk op de natuurlijke rijkdommen. De sector schaart zich dan ook volmondig achter het Europese mariene beleid dat op dit moment ontwikkeld wordt.
De doelstelling daarvan bestaat in de vervanging van de huidige gefragmenteerde beheersing van de diverse economische en recreatieve activiteiten in en om de zeeen en oceanen door een geintegreerde aanpak. Volgens Larkin moet de visverwerkende industrie zichzelf opnieuw uitvinden. ‘Herstelplannen voor de natuurlijke visbestanden van kabeljauw, gaffelkabeljauw, zeetong en Noorse kreeft zullen hun invloed hebben op de aanvoer.’ De industrie probeert op een actieve manier te anticiperen op wat morgen wet zal zijn. ‘De gestaag slinkende visbestanden nopen zowel de politieke wereld als de visserijnijverheid tot een nieuwe, creatieve aanpak. In minder dan 20 jaar zal wereldwijd de productie van gekweekte vis hoger zijn dan de vangst van vis uit vrij water’, zo voorspelt zij. ‘Het zal erop aankomen om de verwachtingen van de consumenten in overeenstemming te brengen met het oordeelkundige beheer van een natuurlijke rijkdom die nog vele generaties kan dienen.’
Op het oude continent is de druk van de mens op de mariene omgeving uitermate groot. Het Europa der 25 heeft een totale kustlijn van meer dan 70.000 km, wat zeven keer meer is dan die van de VS. Bijna de helft van de Europeanen woont minder dan 50 kilometer van de zee en de kustregio’s staan in voor 40 procent van het bruto binnenlands product.
Marcel Schoeters
