Banken knopen terug aan met winst en denken al aan riante bonussen. Bedrijven boeken betere resultaten dan verwacht, beurzen stijgen. Je zou in de verleiding kunnen komen om te denken dat de ergste economische crisis sinds 1930 al achter de rug is.
Er was sprake van enige euforie: KBC kwam met sterke winstcijfers voor het tweede kwartaal, slechts enkele dagen nadat BNP Paribas ook al uitpakte met klinkende cijfers, waarvoor dochter Fortis een mooie bijdrage leverde. Er werd daar in de eerste jaarhelft zelfs 1 miljard euro extra opzijgezet om bonussen te kunnen uitbetalen. Tussendoor bleek dat ook de Belgische autoverkoop zich herstelt en de industriële productie aantrekt. De val van onze economie lijkt gestopt. Heel wat economen zien het einde van de recessie in België: bij Dexia verwacht men 0,4 procent groei in het derde kwartaal en 0,3 procent groei in het vierde kwartaal.
Toch is het veel te voorbarig om te stellen dat we te maken krijgen met een echt groeiherstel. De banken teren nog altijd op de massale financiële tussenkomsten van de overheden en krikken hun resultaten op door erg karig te zijn met het uitkeren van rente op bijvoorbeeld spaarboekjes. En het is nog veel te vroeg om te stellen dat de industriële productie echt aantrekt, want we moeten er rekening mee houden dat er na een korte, kleine heropleving best een terugval kan komen.
Bovendien staat ons nog veel onheil te wachten. De grote klappen op de arbeidsmarkt moeten nog komen: de gevolgen van de economische crisis voor de werkgelegenheid worden steeds pas met een vertraging van zes tot negen maanden zichtbaar. We mogen met de optimistische geluiden van de laatste dagen niet vergeten dat de Belgische economie dit jaar 3 procent, sommigen zeggen zelfs 4 procent zal krimpen in vergelijking met vorig jaar. De voorspelde groei voor de tweede helft van het jaar is trouwens veel te laag en zeker niet standvastig om nieuwe banen te creëren. En voor volgend jaar zal de groei rond de 0 procent draaien. Er zullen dus nog ontslagen volgen, wat het consumentenvertrouwen zal aantasten, zodat de mensen minder geld zullen uitgeven, wat een bijkomende rem is op de economische groei. We zijn er dus nog niet uit.
Een nog veel groter probleem zijn de overheidsfinanciën. Het totale tekort van de verzamelde overheden van ons land wordt door Begroting op 20 miljard euro geraamd. De helft daarvan komt voor rekening van de federale overheid. En de krant De Standaard berekende dat België in 2014 niet de beoogde 60 procent staatsschuld zal bereiken, maar wel bijna het dubbele, namelijk 110 procent. Die 60 procent moesten we volgens van Europa en de ‘Normen van Maastricht’ al in 2010 halen (maar dan zullen we aan 104 procent schuld zitten). We kregen van Europa uitstel tot uiterlijk 2014, omdat dan de vergrijzing begint te spelen en Europa wou dat de lidstaten op dat moment een gezonde financiële basis hadden van 60 procent staatsschuld. Zodat de staatsschuld nadien desnoods wat kon toenemen om die vergrijzing op te vangen. Op dit vlak wordt de toestand in ons land dus steeds dramatischer.
Wie gehoopt had dat het ergste achter de rug is, zal bedrogen uitkomen. Het aantal werklozen, het overheidstekort en de staatsschuld in België blijven groeien. Er wacht ons nog een decennium van harde tijden.
door Ewald Pironet
Wie gehoopt had dat het ergste achter de rug is, zal bedrogen uitkomen.
