Socialisten zeggen vaak dat ze gedreven worden door ‘verontwaardiging’. Het probleem is: hoe vaker je dat zegt, hoe ongeloofwaardiger het klinkt. Dat je verontwaardigd bent, moet je niet zozeer zéggen maar vooral tónen. Socialisten zeggen ook graag dat hun partij er is ‘voor iedereen’. Het probleem is: dat gelooft niemand. De samenleving barst van de conflicten en dus moet je als politieke partij voortdurend, ahum, partij kiezen. Dat is politiek.
Om maar te zeggen: een echt verpletterende indruk maakte Pascal Smet niet, toen hij vorige week in De keien van de Wetstraat weer maar eens kwam verkondigen dat de SP.A er is ‘voor iedereen’ en dat hij nog altijd volop gedreven wordt door ‘verontwaardiging’. Smet is een van die zeven SP.A-boegbeelden die vorige week in de Brusselse KVS het startschot gaven van een zogenaamde roadshow, een tournee door Vlaanderen waarin ze hun visie op het socialisme voor de komende dertig jaar zullen verkondigen. De andere zes verontwaardigde jongelingen zijn Kathleen Van Brempt, Peter Van Velthoven, John Crombez, Freya Vandenbossche, Bruno Tobback en uiteraard voorzitster Caroline Gennez.
En ja, deze mensen vormen een fantástische ploeg. Om mee te doen aan De Pappenheimers, tenminste. Om de SP.A te redden, zijn ze volkomen ongeschikt. Aan het onvermogen van deze SP.A-generatie om zelfs maar een greintje geloofwaardigheid uit te stralen, ligt altijd diezelfde tragische communicatiefout ten grondslag: hoe krampachtiger men de perceptie probeert te sturen, hoe minder men daarin slaagt.
Neem nu het allernieuwste woordje dat de SP.A heeft ontdekt. Van Velthoven en Gennez gebruiken het al volop en ook Smet was er erg kwistig mee in De keien van de Wetstraat. Het is een woordje dat u de komende maanden vaker zult horen dan u lief is.
Eerlijk.
In het persbericht dat de partij verspreidde naar aanleiding van de roadshow lazen wij onder de titel Een eerlijke oproep onder meer: ‘De politiek moet nu de leiding nemen om eerlijke keuzes te maken. Wij kiezen voor de eerlijke samenleving. Een keuze voor een samenleving die ijvert voor eerlijke verloning voor werk, zekere jobs en eerlijke prijzen. Een keuze voor een samenleving die zekerheid biedt voor eerlijk verdiend spaargeld, een waardige oude dag garandeert en investeert in de economie van de toekomst. Een keuze voor een samenleving waarin mensen samen de toekomst sturen via een eerlijke overheid, een samenleving die investeert in de toekomst van haar kinderen.’
Onder Patrick Janssens waren het ‘gelijke kansen’, als kandidaat-voorzitter had Gennez het voortdurend over ‘vrijheid’ en ‘zekerheid’, vandaag is het dus ‘eerlijkheid’. Wij zijn nu al benieuwd wat het straks zal worden, na de verkiezingsnederlaag van juni 2009.
Tof? Cool? Sexy? Wijs?
Nieuw zijn zulke politieke wonderwoordjes uiteraard niet. Maar wat deze socialistische boegbeelden en hun mediatrainers annex communicatieadviseurs echt niet lijken te begrijpen, is dat je eerst een cadeau moet hebben voor je het kunt inpakken.
In dat verband: ’t is wel een leuk gezelschapsspel voor de feestdagen. Iedereen turft hoe vaak een socialist op radio, televisie of in de krant het heeft over ‘verontwaardiging’ (1 punt),hoe vaak hij beweert dat de partij er is ‘voor iedereen’ (2 punten) en hoe vaak hij ‘eerlijk’ (3 punten) zegt – ‘eerlijke verontwaardiging’ is 4 punten waard.
door Joël De Ceulaer
