In 2008 werd Tom Van Bauwel gevraagd om het zieltogende Raamtheater nieuw leven in te blazen. Het bewuste theater leed toen immers aan een tanend bezoekersaantal, slechte financiële resultaten en kreeg met moeite telkens voor slechts één jaar subsidie (terwijl dat normaal voor een periode van drie à vier jaar gebeurt). Hoog tijd voor een nieuwe wind dus. Tom Van Bauwel heeft dat met zijn BAFF-project aangedurfd en wist daarvoor ook voor meerdere jaren subsidie te bekomen. Naast theaterproducties, waarbij aandacht besteed werd aan minder bekende auteurs (maar wat wel goed toneel opleverde), bood BAFF een vernieuwend aanbod in de sector. Dat een dergelijke ommezwaai onmiddellijk positieve resultaten oplevert, lijkt mij niet evident. Overigens draagt ook een goed werkende raad van bestuur daar een verpletterende verantwoordelijkheid. Een terugkeer naar het ‘oude’ Raamtheater zal aan die situatie dan ook weinig veranderen. Dat BAFF en TAS ‘een liefde zouden delen’ voor toegankelijk ‘repertoiretoneel’ is een kwakkel van formaat. Dat mag duidelijk zijn als je de BAFF-programmatie grondig bestudeert. Let wel, wat BAFF op de planken bracht was best toegankelijk, maar evenzeer vernieuwend. Een tweede kwakkel is de mededeling dat Raamtheater zou zijn opgegaan in BAFF. Raamtheater is/was BAFF en omgekeerd, punt. In een artikel in De Standaard stelt Steven De Lelie dat wat BAFF bracht ook in andere theaters te zien was. De programmering bewijst het tegendeel en áls het waar zou zijn zouden heel wat theaters hun deuren kunnen sluiten. Dat BAFF onder de nieuwe leiding zijn programmering meer in de richting van het TAS-aanbod zou sturen, doet het ergste vermoeden… en is bovendien weinig origineel. Mij komt het ook voor dat deze ‘coup’ (de théatre) niet uit de lucht komt vallen. Of is het toeval dat TAS onlangs zonder zaal is komen te zitten, waarvoor ze – godbetert – een zielige protestactie in de kathedraal van Antwerpen wisten te bedenken. Dat TAS vroeger mee gehuisvest zou zijn in het Raamtheater klopt enkel in de wetenschap dat een aantal gefrustreerde ‘oude’-Raamtheateracteurs zich snel na Tom Van Bauwels aanstelling in TAS hebben gehergroepeerd. Het lijkt dus eerder een spijtige wraakactie. Zoals de kaarten nu liggen, gaan beide wel degelijk in elkaar op, en is het acute zaalprobleem van TAS opgelost. Jammer genoeg blijkt ook in de culturele sector nog altijd een klimaat van achterkamertjespolitiek te heersen. Met geweldige spijt trek ik dan ook de deur van BAFF definitief achter mij dicht.

Ilse Marien, Antwerpen