Internauten betalen niet graag extra voor informatie.
Online-uitgevers passen best op hun tellen, want 67,6 procent van de Internetgebruikers gaven te kennen niet bereid te zijn om geld neer te tellen voor het materiaal dat ze vinden op het Web. Vijf maanden eerder zei 65 procent hetzelfde tegen de onderzoekers van het Graphic, Visualization & Usability Center (GVU) van de Georgia Tech University.
Het GVU Center onderzoekt of er betere manieren bestaan om informatie aan te bieden. De nadruk ligt op gebruiksvriendelijkheid. De kijkers staan terughoudend tegenover het betalen voor inhoud omdat die niet tegen de eigenlijke waarde verkocht wordt. De informatie op het Internet bezit dus niet de algemeen gekende kwaliteitsgarantie die bepaalde opiniebladen garanderen. Het Internet kent nog geen A-merken die boven elke verdenking staan. Aan de ?Sixth WWW User Survey? namen Europese en Amerikaanse gebruikers deel. Het onderzoek vermoedt dat de Internauten weinig voelen voor ?online abonnementen? omdat ze al betalen voor het internet-abonnement. Maar, vertelt het rapport, ?het aantal mensen dat wil betalen, zou kunnen stijgen naarmate ze meer vertrouwd geraken met de dure, glossy sites van de grote content providers.? Naast Warner Bros, Dow Jones en Ziff-Davis zal elke gemeenschap zijn grote aanbieders van inhoud krijgen. In Vlaanderen worden dat zonder twijfel Roularta ( Knack, Trends, Voetbal Magazine…), VNU ( Humo, Flair, Computer Magazine…), de Regionale Uitgevers Groep ( Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg…) en Tijd NV.
Doordat twee op drie gebruikers ronduit tegen het betalen in ruil voor inhoud zijn, lijkt voor online-uitgevers de concentratie op advertentie-inkomsten zeer verlokkelijk. Volgens de auteurs Jim Pitkow en Colleen Kehoe begaan ze dan een grove vergissing, maar een alternatief zien ze ook niet. ?Nu geld aanrekenen kan de mensen terug naar de bestaande [print] inhoud jagen omdat die gemakkelijker te krijgen is,? aldus Pitkow.
Uitgevers met een sterke merknaam en die bovendien informatie aanbieden die de consument in zijn dagelijks leven kan inpassen, kunnen hoogstwaarschijnlijk met een gerust hart een kleine vergoeding vragen. Zeker als de consument de informatie vanop kantoor kan raadplegen. Nieuws is daarvan het beste voorbeeld. Dat kunnen de gebruikers in hun werk integreren. Als de informatie waardevol is, zullen ze het consulteren ervan tot een vaste gewoonte maken. Uiteindelijk zullen ze dan hun werkgevers overtuigen om voor de info te betalen.
Van de consumenten die wel voor inhoud willen betalen, zei 12,2 procent de voorkeur te geven aan het abonnementenmodel. Amper 8,72 procent van de respondenten gaf de voorkeur aan rekeningkijken. Het rekeningkijken ( pay-per-view) is veel te verwarrend voor de meeste consumenten. Bij een vaste prijs zal de klant geneigd zijn om lange tijd op een site te vertoeven. Bij rekeningkijken is de kans klein dat de consument de hele site grondig doorneemt. Als consumenten langer op een site ronddolen, bekijken ze meer pagina’s en dan wint het adverteren op de site aan belang. Dit laatste zal nodig zijn aangezien de huidige tarieven voor Internetadvertenties (ook in België) drie tot vier keer duurder zijn dan bij traditionele media. Voor de prijs van één Internetsurfer kan een adverteerder dus drie à vier consumenten van klassieke media bereiken. In België vragen online-uitgevers momenteel zo’n drie frank per individu, terwijl krantenuitgevers slechts één frank vragen.
