Natuurlijk is de aanstelling van de welbespraakte Emily Hoyos uit Namen een symbolische zaak. Volgens Le Soir zijn sommige veteranen van het Waals Parlement er nog altijd niet van bekomen: voor het eerst een vrouw die het Waals Parlement zal voorzitten, een debutante van 32 nota bene, en op de koop toe een groene.
Toch heet de komst van Hoyos in de Franstalige pers een verrassing die er geen is. Dat Ecolo voor het eerst de voorzittersstoel kon binnenhalen, hoeft niet te verbazen nadat het bij de regionale verkiezingen van juni van 3 naar 14 zetels ging in het Waals Parlement, en een sleutelrol speelde in de totstandkoming van de olijfboomcoalities in Franstalig België. En Emily Hoyos is een rijzende ster bij de Waalse groenen, die als lijsttrekster in Namen een prima resultaat boekte en zelfs verwacht werd als minister. (Sommigen beweren dat haar hoogzwangere toestand dat heeft verhinderd, maar dat deed ze in De Standaard af als onzin.) Hoyos profileerde zich tijdens de campagne sterk als onderwijsspecialiste, maar die bevoegdheid kon Ecolo CDH niet ontfutselen. De binnengehaalde portefeuilles lagen haar minder, en dus blijft de Waalse regering achter met slechts één vrouw, Eliane Tillieux van de PS.
Hoyos’ installatie als parlementsvoorzitter moet een breuk met haar voorganger markeren. De uitgespuwde José Happart (PS) werd met zijn snoepreisje naar de VS tijdens de campagne de belichaming van wat anders moet in de door schandalen achtervolgde Waalse politiek. Die sfeer doorbreken, was de absolute voorwaarde van Ecolo om met de PS in zee te gaan. Hoyos zette dat meteen in de verf door haar eigen loon te verminderen.
Dat de jonge voorzitter het niet makkelijk krijgt, illustreert de reactie van haar partijgenoot Bernard Wesphael, die werd gepasseerd voor de job. Hij bekritiseerde de casting van Ecolo. ‘Het zijn jongeren, die ervaring missen’, aldus de fractieleider. Maar Emily Hoyos mag dan een nieuwbakken parlementslid zijn, ze heeft de afgelopen jaren wel een parcours gelopen dat respect afdwingt. Het begon allemaal tijdens haar studie, bij de studentenvereniging FEF, die ze zou leiden van 1997 tot 1999. De romaniste bekende onlangs in Le Soir dat ze toen al meer decreten dan boeken las. Jacky Morael haalde haar daarna binnen bij Ecolo voor de federale verkiezingen van 1999. Hoyos, pas 22, won net geen zetel. Ze mocht verder groeien op het kabinet van de toenmalige Waalse minister van Onderwijs, Jean-Marc Nollet. Ze vertrok met hem na de voor de groenen dramatische regionale verkiezingen van 2004, en ging dan twee jaar de studiedienst van de Franse gezinsbond leiden. Daar maakte ze vooral indruk door langs de afdelingen te trekken om uit te leggen waarom la Ligue des Familles het adoptierecht voor holebikoppels verdedigt. In 2007 werd ze echter terug naar Ecolo gehaald, om mee het programma te herschrijven. Dat verdedigt ze intussen met de ogen dicht, en met die kennis speelde ze na de overwinning op 7 juni ook een aanzienlijke rol aan de onderhandelingstafel. Nu mag ze het tijdperk-Happart zo snel mogelijk doen vergeten. Maar eerst nog moeder worden van haar eerste.
Thomas Verbeke
