Het korte interregnum van Carl Devlies heeft de stad Leuven geen goed gedaan. En de Stade Leuven nog veel minder. In zoverre dat zijn voorganger, de heer Louis Tobback, het niet langer kon aanzien, en de eerste de beste reden aangreep om zijn ontslag te geven als minister. Zelfs de dood van een simpele zwarte vrouw, was goed genoeg. In twee dagen tijd regelde Tobback alle formaliteiten, en spoedde zich terug Leuvenwaarts.
Het bewind van de heer Devlies heeft voor een ravage gezorgd. Bekijken we de stand in vierde klasse B van de nationale voetbalcompetitie. Aan de leiding: de Zwarte Duivels van Oud-Heverlee. Zes wedstrijden gespeeld, alle zes gewonnen! Tweeëntwintig goals gemaakt en slechts twee tegen. De beste score van de hele liga. In dezelfde reeks, op een troosteloze zevende plaats: Stade Leuven. Twee gewonnen, gestolen beweren sommigen, twee gelijk en twee smadelijke nederlagen. Plus al in de eerste ronde met klikken en klakken uit de Belgische beker geveegd. Door Boortmeerbeek! Een gemeente die voor de modale Leuvenaar behoort tot de categorie “Achter-Calcutta”. Michel Verschueren is er geboren, en er is een Tobbackstraat. Een beetje ruw wegdek, en enkele zeer scherpe bochten. Geen riolering.
De verwachtingen bij Stade lagen enigszins anders bij het begin van dit seizoen. We moeten eerst terug naar het einde van het vorige, toen Leuven vier kansen op rij heeft verprutst om naar derde te stijgen. Eerst in de competitie, dan in de nacompetitie, vervolgens in een eerste barragematch, en tenslotte in een extra-barragematch. Niet promoveren is in die omstandigheden een hele prestatie. Nadien ving Stade ook nog bot bij een laffelijke poging om via de groene tafel de plaats van Union Namen in te nemen. De tussenkomst van Leuven werd door het Beroepscomité van de Belgische voetbalbond “ongepast” genoemd.
Een verbolgen Louis Tobback besloot de bond een lesje te leren, en verscherpte alle reglementeringen betreffende het houden van voetbalwedstrijden. Elke match tussen twee teams waarvan niet minstens één in groen-wit speelt en uit een universiteitsstad komt, is voortaan een risicowedstrijd waarvoor geen tickets meer mogen worden verkocht. Niet de dag zelf, niet de week voordien, nooit. En alleen veiligheidspasjes met Stella Artois erop, zijn geldig. Ze zijn te verkrijgen in de volkshuizen, kantoren van De Voorzorg, en in de regionale filialen van Agusta en Dassault.
Wie denkt dat het daarbij bleef, onderschat Tobback. Dat ondervonden ze bij Eendracht Hekelgem, een van de teams die vorig jaar Stade Leuven dwarszat in de eindronde: 6-1 alstublieft. Tobback dacht dat hij ter plekke stierf. Een eind verderop, in de staantribune, rekende Rik Daems het bliksemsnel uit en fluisterde het in het oor van Patricia Ceyssens: “Vijf goals verschil.”
Eén week later kreeg Eendracht een officieel bevelschrift om zeventig reclameborden rond zijn terrein te verwijderen. In strijd met de wetgeving op reclame langs de openbare weg! Het veld van Hekelgem ligt namelijk pal naast de E40 in Affligem, zodat de helft van de borden ook vanop de autoweg te zien is. Een commerciële goudmijn. Welnu, al die panelen zijn ondertussen effectief verwijderd, en de club is driekwart van zijn inkomsten kwijt.
En het kon nòg erger. In Kermt, vorig seizoen kampioen en dus de oorzaak van al het Leuvense leed, heet de pastoor ook Louis Tobback. Dat is bijna te ongelooflijk om waar te zijn, maar het is zo. De minister van Binnenlandse Zaken keek niet weinig verbouwereerd op, toen hij in juni een aanvraag tot naamswijziging op zijn bureau kreeg. “In om het even wat”, had de priester op zijn verzoekschrift geschreven. Desnoods in Ignatius vanLoyola of Johan Van Hecke. Als hij maar niet met het stigma van zijn huidige naam door het leven moest. De pastoor is nu geschorst, en de overheidsdotatie voor alle erediensten in groot-Hasselt is ingetrokken. De gratis bussen stoppen niet meer voor kerken en parochiale instellingen.
Na het voorgaande zal het niemand verbazen dat Louis Tobback zwaar aangeslagen was, toen hij geconfronteerd werd met het onophoudelijke gestuntel van Stade Leuven, bij aanvang van het huidige seizoen. Vooral omdat hij zelf vier jaar geleden, toen Stade in derde speelde, een spoedige promotie naar tweede annex eerste klasse, en Europees voetbal in het vooruitzicht stelde. “Een stad met zo een patrimonium, zo een geschiedenis, en zo een burgemeester, verdient dat”, stelde Tobback op een nieuwjaarsreceptie. De dagen nadien verkocht hij voor twee miljoen frank steunkaarten. Vijf maanden later stond Stade in vierde. En daar is het nog altijd niet uit weg geraakt.
Niets wijst erop dat het dit seizoen wel zal lukken. Leuven, vertrokken als titelfavoriet, werd al op de tweede speeldag met niet minder dan 4-1 in de pan gehakt door nieuwkomer Diegem, die bovendien zes (!) basisspelers moest missen. Wij sommen ze voor u op: De Bouw, Van Damme, Lauwers, Aerts, Buelens en Van Craen. Dat is hetzelfde als Juventus zonder Davids, Deschamps, Zidane, Del Piero, Inzaghi en Fonseca. Na dit verlies volgden: 0-0 thuis tegen Willebroek, en 2-0 verlies uit bij Thor Meldert.
En dit alles terwijl de Zwarte Duivels van Oud-Heverlee door het seizoen walsen, en het in café Genenhoek elke zondag feest is. Maximum van de punten, beste vrienden. Twee weken geleden met 0-4 gaan winnen in Dendermonde, bij De Batselier en Verwilghen. En naar het schijnt had het makkelijk 0-5 kunnen zijn. Vorige week 7-0 tegen Hemiksem. Wij herhalen: zeven-nul. Vier goals van Jo Szombathy, die dan nog zijn lenzen vergeten was. Dat is voetbal zie. Stade Leuven staat volle tien punten achter, en het seizoen is nauwelijks begonnen.
Tobback werd gek, kuiste zijn boeltje op in Brussel en stond dezelfde avond al naast Fons Moons aan de rand van het trainingsveld. Krik en kussen duidelijk zichtbaar in de aanslag. Zaterdag 12 december wordt de derby gespeeld. Neem voor die dag geen afspraken aan.
