Unizo opent de discussie over een levensloopregeling, die het tijdskrediet en andere vormen van loopbaanonderbreking moet vervangen. De ondernemersorganisatie is het gedraal van minister Joëlle Milquet ter zake beu.
‘In het federale regeerakkoord staat dat de vele verlofregelingen in ons land – van het zwangerschapsverlof tot het pleegverlof en het tijdskrediet – geëvalueerd zouden worden. Tegelijk zou aan de sociale partners worden gevraagd om te onderzoeken of er daarnaast een systeem van loopbaanrekeningen kan worden opgezet. Dat moet de combinatie van arbeid en gezin verbeteren en de kwaliteit van een werknemerscarrière verhogen. Maar tot nu toe is er niets gebeurd.’ Dat zegt Karel Van Eetvelt, gedelegeerd bestuurder van de Unie van Zelfstandige Ondernemers (Unizo). ‘Minister van Werk Joëlle Milquet (CDH) komt integendeel telkens met nieuwe verlofvoorstellen aandragen. Recent nog wou ze het rouwverlof uitbreiden tot tien dagen. Wij zijn dat beu. Ze lijkt meer een minister van Vakantie dan van Werk, die oog heeft voor werknemersrechten maar niet voor de economische realiteit van bedrijven. Ligt Milquet er wel eens wakker van dat meer mensen langer aan het werk moeten om de kosten van de vergrijzing te financieren?’
Van Eetvelt vindt dat werkgeversorganisaties en vakbonden ‘een globale discussie’ over alle verlofstelsels en de invoering van loopbaanrekeningen niet langer uit de weg kunnen gaan. ‘We hebben een hele resem collectieve regelingen met uitkeringen. Door de veranderende loopbaanbehoeften van de werknemers en de wijzigende werkorganisatienoden van de ondernemers is er een nieuw evenwicht nodig.’
Unizo haalt de mosterd ook in andere Europese landen. (zie kaders) ‘We hoeven in België niet alle collectieve verlofregelingen aan de kant te schuiven, dat doen ze elders ook niet. In een systeem met enkel individuele loopbaanrekeningen is het risico groot dat slechts een minderheid van de werknemers er gebruik van zou maken’, aldus Van Eetvelt. ‘De buitenlandse voorbeelden hebben drie positieve eigenschappen. Ze laten toe dat werkgevers aangepaste afspraken maken met hun personeel. Daarnaast is het een soepel systeem voor werknemers. Denk bijvoorbeeld ook aan allochtone werknemers die in de zomer vaak veel langer dan het wettelijk verlof naar hun land van herkomst willen gaan. Ten slotte legt het de nadruk op de individuele verantwoordelijkheid van werknemers, die meer zullen begrijpen dat ook een verlofdag geld kost aan de samenleving en de economie.’
Een buitenlands systeem kopiëren hoeft voor Van Eetvelt niet. Hij wil met de socia-le partners naar ‘de beste formule’ zoeken, die kan worden aangemoedigd met (para-)fiscale stimuli. Voor Unizo moet een nieuwe levensloopregeling het tijdskrediet en andere vormen van loopbaanonderbreking vervangen. Andere suggesties gaan over een samenwerking met de verzekeringssector, een eenvoudig systeem zonder paperassen voor de bedrijven en extra verlof dat alleen in overleg met de werkgever kan worden opgenomen.
Van Eetvelt beseft dat de loodzware kar van het sociaal overleg over een nieuw centraal loonakkoord dit najaar niet overladen mag worden. Hij hoopt dat er in dat kader wel een basisafspraak over een levensloopregeling kan worden gemaakt.
DOOR PATRICK MARTENS
