BNP Paribas Fortis en Belfius duwen de rente op spaarboekjes onder de 1 procent. Hebben spaarders andere opties dan lijdzaam toezien?
Drie jaar lang hanteerden de grootbanken in ons land een historisch lage basisrente van 1 procent voor spaarboekjes. Twee grootbanken duiken daar nu onder: 0,75 procent basisrente. Voor wie zijn geld lang genoeg laat staan: aangevuld met 0,25 procent getrouwheidspremie. Maar wie zijn geld op een spaarboekje laat staan, moet er ook de inflatie bij nemen: ruim 3 procent! Over een jaar genomen is uw spaargeld ruim 2 procent minder waard dan vandaag. Veel spaarders zullen zich vertwijfeld afvragen: kan ik met mijn geld niet beter iets anders doen dan het te laten verkommeren?
Bij De Belegger vindt hoofdredacteur Geert Bakelants dat een beetje een gevaarlijke vraag, omdat ze voorbijgaat aan het risicoprofiel van de meeste spaarders en aan de bedragen die op de spaarboekjes staan. ‘Als je pakweg 20.000 euro op een spaarboekje hebt staan, is dat hoe dan ook te weinig om naar de beurs te trekken. Je kunt je risico’s dan onvoldoende spreiden, of je koopt te kleine pakketten tegen relatief te hoge kosten. Bovendien is spaargeld vaak ook bedoeld om onverwachte uitgaven op te vangen. Of uitgaven die gepland worden in de komende twee of drie jaar. In al die gevallen is de beurs geen goede optie. En zeker niet voor mensen die in tijden met een “normale rente” nooit naar de beurs zouden omzien.’
Obligaties dan? Niet echt, volgens Bakelants. Ten eerste omdat ze het probleem maar half oplossen: de meest voor de hand liggende obligaties (veilig en in euro) bieden na aftrek van de roerende voorheffing ook geen rendementen die boven de inflatie uitkomen. ‘En bovendien staat je geld een paar jaar geblokkeerd. Tenzij je vervroegd verkoopt, maar dan loop je een reëel risico dat de rente intussen gestegen is en je je obligaties met verlies zult moeten verkopen.’
‘Je hebt als spaarder dus niet echt een schuilplaats’, geeft Bakelants toe. Hij spreekt van een uitzonderlijke financiële situatie, veroorzaakt door de politiek die de centrale bankiers voeren om de Europese overheden gefinancierd te kunnen houden. De negatieve reële rente is in feite een manier om spaarders te laten opdraaien voor de financiële moeilijkheden van de overheid.
Intussen wil Bakelants ook niet te negatief zijn voor aandelen. De zwaarste twee naoorlogse crisissen hebben de voorbije tien jaar voor een uitzonderlijk wisselvallige beurs gezorgd. Daardoor zijn veel mensen aandelen als iets voor speculanten gaan beschouwen. Onterecht. In werkelijkheid hebben de meeste bedrijven de voorbije jaren hun huiswerk gemaakt. Gemiddeld zijn ze nooit gezonder geweest dan nu. ‘De beurs is niet voor iedereen,’ aldus Bakelants, ‘maar veel mensen die wel het geschikte profiel hebben, zijn vandaag onderbelegd in aandelen.’
Luc Baltussen
