SHOT ON LOCATION 6 TOM BARMAN PRESENTEERT LEAVING LAS VEGAS

IN LAS VEGAS Het oude stadsdeel zou in al zijn neonpracht werelderfgoed kunnen zijn.

dEUS-frontman Tom Barman presenteert op Canvas het filmprogramma Shot on Location. Hij doet verslag over de filmsteden die hij bezocht. ‘We kozen voor stadfilms. We bezochten de plek en praatten met de makers. En aan de hand van deze films raken we ook maatschappelijke en geschiedkundige thema’s aan.’ Deze week: Las Vegas, het decor van – iets anders was vreemd geweest – Leaving Las Vegas.

De Amerikaanse noir-schrijver Jim Thomson zei ooit, hoogst waarschijnlijk onder invloed van een paar scheuten Southern Comfort, dat er geen empathischer mensen rondlopen dan alcoholisten. Zij begrijpen andermans zwakheden omdat ze zélf zwak zijn. Leaving Las Vegas gaat niet over alcoholisme. Daar is de toestand van het hoofdpersonage Ben te extreem voor en krijgen we te weinig back-story. De film gaat ook niet over zelfmoord, zelfs niet in deze langgerekte, dooddrinkende vorm. Leaving Las Vegas gaat vooral over empathie, de kunde of vaardigheid om je in te leven in de gevoelens van anderen. Ben (Nicolas Cage) en Sera (Elisabeth Shue) aanvaarden elkaar zoals ze zijn, het is liefde in haar meest compromisloze vorm: het eindpunt is op voorhand bepaald, ja zelfs een voorwaarde. Die premisse versterkt haar intensiteit.

Het was dan ook heerlijk om te merken dat de makers van deze filmparel zich zo zorgzaam hadden voorbereid op onze komst. Regisseur Mike Figgis gaf ons een nooit getoonde making-of cadeau, cameraman Declan Quinn nam een vlucht van vier uur voor het interview, en Erin O’ Brien gaf me het hele oeuvre van haar broer, John, de auteur van het boek waarop de film gebaseerd is en die zelfmoord pleegde nadat hij de filmrechten had verkocht. Toen editor John Smith tijdens het interview ook nog eens begon te huilen, begreep ik het helemaal. Hier was een verhaal dat op alle betrokkenen een diepe indruk had nagelaten.

Veel zonde hebben we in Vegas niet gezien. Daarvoor waren we er te kort en we moesten ons eerst langs allerlei ‘family-franchises’ murwen, want – geloof het of niet – het moderne Las Vegas wil een jong publiek aantrekken. Een Harry Potter-hotel? Een Lord of The Rings-casino? Een Pocahontas-fontein? Anyone? Ook de dresscode van de bezoekers was helemaal van deze tijd: mannen in bermuda’s en flipflops en vrouwen die met paralympische elegantie op hakken paraderen. Kijk, meer hoef je niet te doen om mij intercontinentaal te folteren. Het oude Vegas ligt wat verderop, en je begrijpt niet dat er niemand op het idee is gekomen om op z’n minst dat gedeelte sponsorvrij en dus classy te laten. Het zou in al zijn neonpracht werelderfgoed kunnen zijn.

Ik heb er ook voor het eerst gegokt. Zet me in een ruimte vol kettingrokende gekken die geld verbrassen en ik word zeer empathisch. Ik had mijn dierbare collega’s al gewaarschuwd dat een kleine karakterverandering tot de mogelijkheden behoorde. Ik had mezelf immers al bezig gezien op veilingen, en dat was geen mooi gezicht. Ik begin er onbehouwen van te zweten en in een variant van tunnelvisie vind ik het vooruitzicht van mijn eigen financiële ondergang plots een heel sexy gedachte.

Las Vegas heeft een turbulente relatie met zijn eigen reputatie. Toen Figgis er wilde komen draaien mócht dat helemaal niet, want het onderwerp van de film was te deprimerend. Ze deden het toch, heimelijk, en op de laatste dag van hun shoot daalde het circus van Martin Scorsese neer om er de film Casino op te nemen. Zij hadden wel toestemming gekregen. Weer een voorbeeld van hoe hypocriet Amerika soms staat tegenover zijn eigen perversies: drankverslaving (Leaving Las Vegas): nee. Gewelddadige machtsovername van een maffia-imperium (Casino): ja.

Figgis draaide Leaving Las Vegas voor een peulenschil als een soort fuck you naar Hollywood, dat hem had uitgespuwd na twee flops. Het is een meesterwerk. Nicolas Cage won een Oscar, Elisabeth Shue mijn hart.

Oh ja, in het casino verloor ik 170 dollar.

Shot on Location, zondag 14 juli, Canvas, 20.45 uur

Leaving Las Vegas, zondag 14 juli, Canvas, 21.15 uur

Tom Barman

Figgis mócht eigenlijk niet draaien in Vegas, omdat het onderwerp van de film te deprimerend was.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content