Bij Picanol regende het beschuldigingen over de ongebreidelde hebzucht van ex-topman Jan Coene. Maar voor achterdochtige mensen hebben de onthullingen ook een hoog Pilatus-gehalte.
Op een persconferentie die eigenlijk vooral over de slechte jaarcijfers van Picanol had moeten gaan, vertelde de directie van de Ieperse weefgetouwenproducent uitgebreid over de mogelijke fraude die tijdens een forensische audit aan het licht was gekomen. Interim-topman Luc Van Nevel, voorheen voorzitter van Picanols auditcomité, had de zogenaamde CEO Exit Review besteld toen de nogal exorbitante bezoldiging van Jan Coene, de vroegere gedelegeerd bestuurder van Picanol, aan het licht was gekomen.
Eind vorig jaar raakte bekend hoe Coene bij bestuursvoorzitter Patrick Steverlynck een exorbitante vergoeding voor zichzelf had bedisseld – 24,6 miljoen euro aan vaste en variabele uitkeringen in drieënhalf jaar. Noch Coene, noch Steverlynck maakten daarvan melding bij het bezoldigingscomité van Picanol. De vijftien auditoren die de vergoedingen van het management en de bestuurders in kaart moesten brengen, stootten op nóg een geldstroom die finaal bij Coene leek uit te komen. Tijdens zijn regeerperiode bestelde Coene een tiental adviezen bij minstens één bedrijf waarvan zijn schoonbroer de gedelegeerd bestuurder was. Goed voor een totaalbedrag van 743.146 euro. Het waren valse opdrachten, suggereert Van Nevel nu, ‘want ik heb nooit een consultant gezien’.
Opmerkelijk. Driekwart miljoen euro, gespreid over tien facturen: dat is gemiddeld drie miljoen oude Belgische franken per factuur. Het is simpelweg onmogelijk dat zoiets ontsnapt aan het oog van de interne boekhouders van het bedrijf, die moeten controleren of er wel prestaties staan tegenover de facturen die ze binnen krijgen. Het is nauwelijks denkbaarder dat een bedrijf dat voor zoveel geld factureert, niet gefigureerd zou hebben in de gegevens die de boekhouding aan de financiële directie en het auditcomité hoort te bezorgen. Verschillende van de contracten waarmee Picanol de adviezen bestelde, werden trouwens ondertekend door Patrick Steverlynck, dezelfde man die Coenes loon buiten het gezichtsveld van het remuneratiecomité hielp houden. Luc Van Nevel zweert dat zijn voorzitter niet wíst wat hij toen ondertekende. Maar zowel de onthullingen als het tijdstip ervan – twee weken vóór PricewaterhouseCoopers de audit heeft afgerond – geven de ’toevallige samenloop van omstandigheden’ wel een hoog Pontius Pilatus-gehalte.
Interne bronnen vrezen dat ze moeten verdoezelen dat de top van het bedrijf carte blanche heeft gekregen om naar eigen believen de activa van Picanol te plunderen. Zo zou Manu Steverlynck, de 83-jarige vader van Patrick die in Zwitserland verblijft, op rekening van Picanol jachtpartijen organiseren en een kasteel met zwembad onderhouden. Op basis van die geruchten heeft het bedrijf besloten om de forensische audit uit te breiden naar de privé-uitgaven van de bestuurders van de groep, maar de voetzoekers in de richting van een schraapzuchtige poenpakker als Jan Coene halen alvast een beetje druk van de ketel.
Frank Demets
Het is onmogelijk dat een som van driekwart miljoen euro ontsnapt aan het oog van de interne boekhouding.
