Waar is de liefde tussen minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) en de theatersector?
Zelfs Marilyn Monroe, geachte minister Schauvliege, moest flink wat moeite doen om de mannenharten te veroveren. Ze blondeerde haar bruine lokken, hees zichzelf in een korset, legde een zuchtje in haar stem en daar ging ze: I wanna be loved by you…
Een geblondeerd kopje hebt u al en dat korset krijgt u wel dichtgesnoerd. Het is echter raadzaam om het hart van de theatersector niet met een sexy zuchtje maar met inhoud te veroveren. Dat vlot nog niet. Begin februari reikte u dan wel de Vlaamse Cultuurprijzen uit. Maar u maakte ook uw beslissing over de projectsubsidies bekend. Sub-sidies die toegekend worden aan, bij voorkeur, jong of nieuw talent dat met een eenmalige subsidie zijn experimenteel ei kwijtkan.
Toegegeven, die beslissing was een rondje brokken ruimen na wat uw voorganger Bert Anciaux (SP.A) uitspookte. Hij besloot in april 2009 – tijdens de verdeling van de structurele subsidies voor de periode 2010-2012 – om geld uit de projectsubsidiepot over te hevelen naar de pot met structurele subsidies. Zo moesten er geen slabakkende theaterhuizen opgedoekt worden. Er kwamen zelfs structurele gezelschappen bij.
Toen u met de pot projectcenten rammelde, klonk er dus schamel gerinkel. U trachtte zichzelf uit deze benarde positie te redden met beloftes over een stijging van de beschikbare projectsubsidiegelden die u voorlopig niet hard kan maken. Amper 4 theatergezelschappen krijgen een projectsubsidie. En neen, het is echt niet erbarmelijk gesteld met de toevloed aan nieuw talent. Dit in tegenstelling tot de beleidsmatige omgang ermee. Uw beleidsverklaring was nochtans helder: u wilt een bondgenoot zijn van de sector. En u zou de sector stimuleren om samen te werken met de privésector en er te zoeken naar alternatieve inkomsten. Beide verbonden zijn tot dusver quasi onbestaande.
Let u er alstublieft op dat de voorstellingen die u wél subsidieert geen metafoor worden voor uw beleid. Zoals De Slag bij Dobor (HETPALEIS, * * 1/2), over een circusfamilie die rondscharrelt op de verkoolde resten van haar eens zo glorieus circus. Of het manke Niet kunnen is een kunst (BRONKS, * * ), een amper ontloken danscreatie over de kunst van het vallen. Of, tot slot, Minnevozen (Leporello, * * * ) een ode aan de commedia dell’arte en Pierre de Marivaux waarin de liefde vooral karikaturaal is.
De theatersector wacht tot u zijn hart verovert, beste minister. Met een inventief beleid dat vermijdt dat de RVA de grootste ‘subsidiënt’ wordt van (startende) theatermakers. In afwachting van uw beleidsmaatregelen, kunt u misschien toch Monroes boop-boop-a-doop inoefenen.
Els Van Steenberghe
