ZELFVERHEERLIJKING TEN TOP
Saparmurat Niyazov belichaamt de alles overtreffende trap van zelfverheerlijking in zijn streven naar een eigen identiteit voor het dunbevolkte Turkmenistan.
Staatleider sinds ’85. Verklaart zich in ’91 onafhankelijk van de Sovjet-Unie. President-voor-het-leven in ’99. Herdoopt zich tot Turkmenbasy, “vader van alle Turkmenen”.
Schrijft met Ruhnama (“Boek van de Ziel”) zijn tegenhanger van Mao’s Rode Boekje. Drie keer lezen betekent toegang tot de hemel.
Bouwt een 12 meter groot met goud bekleed standbeeld van zichzelf op een 75 meter hoge driepoot, dat meedraait met de zon.
DIAGNOSE: HOOGHEIDSWAANZIN
Niazov bekostigt zijn fratsen met de opbrengsten van zijn olie- en gasvelden. Achter zijn excentrieke cultus schuilt machtswellust. Dissidenten verdwijnen van de aardbodem of achter tralies. Hij hernoemt steden, vliegvelden en zelfs een meteoriet naar zichzelf. De maand januari krijgt zijn naam, april die van zijn moeder. De rest van de kalender zuivert hij van Russische of westerse invloeden. Zijn staatsieportretten en standbeelden zijn alomtegenwoordig. In de moskeeën wordt uit de Ruhnama voorgelezen. Baarden zijn taboe, want fundamentalisme is voor hem een persoonlijke bedreiging. Roken in het openbaar wordt verboden want hij vreest longkanker. Honden “stinken afschuwelijk” en dus verdwijnen ze. Playbacken, karaoke en make-up voor televisie stroken niet met de volksaard. Iedere huisvader hijst en strijkt de nationale vlag bij zonsopgang en -ondergang. Nog steeds wordt zijn jaarlijks “feest van de meloen” gevierd.
Er zijn te veel foto’s, portretten en standbeelden van mij. Ik beleef daar geen enkel plezier aan. Maar het volk wil het nu eenmaal zo.u0022 SAPARMURAT NIYAZOV
