ANDRE DE MOL

De boer krijgt gemiddeld 15 procent minder voor rundvlees, maar de consument voelt van die prijsdaling niets. Dat zegt hoofdredacteur André De Mol van het onafhankelijk weekblad Landbouwleven. Hij denkt dat lagere prijzen de consumptie aanzwengelen.

?Tussen augustus 1995 en augustus 1996 daalde de prijs van het rundvlees met gemiddeld 15,2 procent. Landbouwers krijgen voor mannelijke runderen tien procent minder, voor vaarzen twintig procent en voor koeien 27,5 procent. Dat blijkt uit de officiële cijfers. Opvallend is dat de groothandel die tendens volgde. De karkassen en halfkarkassen van vrouwelijke dieren zakten met gemiddeld 23 procent, van koeien zelfs met 32 procent. Maar de consument voelde die daling niet. Bij de slager of de supermarkt daalde de prijs met amper 1,2 procent. Wij steunen daarvoor op de prijs van rosbief, biefstuk, gemalen biefstuk, carbonaden, soepvlees en entrecote. Dat is het rundvlees dat voor het berekenen van het indexcijfer voor consumptieproducten wordt gebruikt.

Wij weten dat het niet altijd even eenvoudig is om als slager zeer kort de marktprijzen te volgen. Maar als de prijsdaling zeven, acht maanden aanhoudt, dan is het logisch dat ook de slagers en supermarkten volgen. Vooral omdat de groothandel dus wel mee evolueert. In andere gevallen wordt er sneller ingegrepen. Als de aardappelprijzen te snel stijgen, dan komt Economische Zaken tussenbeide om de consument te beschermen. Nu niet, terwijl de Europese Unie (EU) veel geld uittrekt om de verkoop van rundvlees te stimuleren. Eén van de zaken die daartoe kunnen bijdragen, is precies een prijsverlaging.

Vanzelfsprekend is de prijs maar één element. Kwaliteit en gezondheid zijn even belangrijk. Maar aangezien rundvlees bij de duurste vleessoorten is, is een prijsdaling niet onbelangrijk. Vooral omdat het Belgisch rundvlees van goede kwaliteit is en de consument hier geen dolle-koeienziekte moet vrezen. De slagers kunnen het tij ook niet alleen keren. De crisis heeft ook veel met vertrouwen te maken, en iedereen in de sector moet meewerken aan het herstel van dat vertrouwen. Zo kan zeker de productiesector meer dan haar steentje bijdragen, door hormonenschandalen te vermijden. Want die kunnen we missen als kiespijn.?

WIM VAN DER AA

De prijs van het vlees dat de slagers kopen, is amper met drie à vier procent gedaald, en de verkoop met zeker vijftien procent. Het rundvlees is niet te duur, zegt Wim Van der Aa, nationaal secretaris van de Landsbond der Beenhouwers, Spekslagers en Traiteurs van België.

?Landbouwleven haalt er één maand uit, en dan nog de vakantiemaand augustus. Het weekblad steunt wellicht op de prijzen van het slachthuis in Anderlecht. Dat zijn evenwel theoretische prijzen. Grootwarenhuizen kopen in loten, ander vlees wordt geëxporteerd. Dat vlees gaat andere prijzen. De groothandel houdt geen prijzen bij. Maar wij kennen wel de prijzen die onze beenhouwers betalen. En dat is merkelijk meer dan de theoretische prijzen, ook omdat een deel van onze slagers te laks is en onvoldoende afbiedt. Zij betalen soms per karkas tweehonderd frank het kilo, terwijl de marktprijs tussen 175 tot 179 schommelt.

Van een prijsdaling met gemiddeld vijftien procent is geen sprake. De gemiddelde aankoopprijs voor een kilo rundvlees bedroeg in agustus 173 frank het kilo, tegenover 186 frank een jaar eerder. Of een daling met zeven procent. Maar in september bedroeg die daling nog maar drie à vier procent.

Daartegenover staat dat de verkoop van het rundvlees fors daalde. Nu ligt die vijftien procent lager dan voor de dolle-koeienziekte. Toch blijven sommige slagers halve koeien of kwartieren kopen omdat ze anders losse, voorgesneden stukken moeten inslaan. Die zijn een kwart duurder. Maar omdat de verkoop is gezakt, moeten ze roodbraadvlees verwerken tot americain. Zo daalt de opbrengst.

Een slager met een goede zaak die aankoopt aan 175 frank, en verkoopt tegen gemiddelde prijzen, maakt op rundvlees drie procent winst. Daarvan moet hij een winkel, een atelier en een vrouw onderhouden. Als hij van rundvlees leeft, is hij op slag failliet. De winst zit tegenwoordig in de klaargemaakte gerechten. Dat het vlees bij sommige slagers te duur is, kan best. Maar als een klant voor een entrecote 700 frank wil betalen, terwijl datzelfde stuk vlees bij de concurrent 580 frank kost, dan moet hij dat weten. De consument is overigens zo dom niet. Laat de markt maar spelen. Want als we de prijzen reglementeren, dan zullen die pas stijgen.?