Het duurt uren voor je een hilarische woordgrap kunt bedenken om op je kartonnen bord te schrijven, en wanneer je ze eindelijk vindt, blijkt dat je vriendin een net iets grappigere verzonnen heeft, dus dat je de jouwe even goed kunt verbranden. Thuisblijven en mokken dan maar. Wel gezellig, aan het kartonnenbordvuur.
Je had al gepland om die dag naar de wellness te gaan, want eigenlijk geeft heel de problematiek je wat last in de schouderstreek, en een massage met eucalyptusolie lijkt het enige te zijn wat daartegen helpt. Je zou dat in principe kunnen verzetten, maar met die schouderpijn krijg je toch geen bord de lucht in geheven. En om nu halfslachtig te gaan betogen, nee. Dan is het voor iedereen beter dat je die massage laat doen.
Het regent.
Als je meestapt in de betoging, kun je niet kijken naar de live dronebeelden van de betoging die in het extra journaal uitgezonden worden. Nu ja, je zou wel op je smartphone kunnen kijken, maar dan heb je die 55 inch-HD-tv écht voor niets gekocht.
Je gelooft heel erg in wat het ook is waarin je gelooft, omdat je denkt dat de mensen er beter van worden. Maar om daarvoor nu samen te komen met anderen? Andere mensen? Nee, daarvoor vind je mensen, als soort, gewoon te stom.
Je was echt van plan om te gaan, echt waar. Je was zelfs al onderweg! Met de trein! Je had het gewoon een beetje verkeerd begrepen en bent per ongeluk in Antwerpen beland, terwijl je in Brussel moest zijn. En het duurde nu eenmaal redelijk lang tot je besefte dat je bij een groep naar straattheater kijkende toeristen, en niet betogers, stond. En het was jammer genoeg te laat om nog van locatie te veranderen. Het is toch niet jouw schuld dat je traag van begrip bent, of wel?
Je hebt al een goed uitgedachte tweet over het onderwerp de wereld ingestuurd, en daar bereik je veel meer mensen mee dan met een betoging. Niet alleen jouw 54 volgers, maar ook elke andere persoon in de wereld! Tenminste, zij die op Twitter zitten, en Nederlands spreken, en de hashtag #genoegisgenoeg volgen.
Je hebt nog heel watboodschappen te doen. Loopt de mensenstoet toevallig voorbij de Delhaize? En de H&M? Want anders wordt het toch wel erg moeilijk te combineren.
Wat doen mensen eigenlijk aan naar een betoging? Ik veronderstel iets zoals een stapschoen of een enkellaars? En comfortabele kledij die er toch nog oké genoeg uitziet voor een foto in de krant? Die afritsbroeken, zijn die al terug in de mode? Hoezo, die waren ‘nooit in de mode’? En moet ik mijn haar nog wassen of past een vettig hoofd wel bij de prodemocratielook die ik probeer te bereiken? En wie gaat er eigenlijk nog mee? Gaat Sasha? Wacht, Sasha met een s of met een c? Jawel, dat is wel belangrijk. Omdat afhankelijk van welke letter het is, ik al dan niet een afritsbroek kan dragen. Hoe bedoel je, de betoging is intussen voorbij?
Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
