Antwerpen is dezer dagen te klein voor de verwijten die heen en weer slingeren tussen Theater aan de Stroom (TAS) en de Onze-Lieve-Vrouwvereniging. Wat is er aan de hand?
Het Antwerpse theatergezelschap huurt zijn theatergebouw van de OLV-vereniging. Deze dekenale vereniging vertegenwoordigt dertig Antwerpse parochies en beheert hun onroerend goed. Het pand dat TAS betrekt, heeft een grondige renovatiebeurt nodig. De OLV-vereniging heeft hier het geld niet voor en besloot in juli 2009 om het pand te verkopen. Bij voorkeur aan TAS. De onderhandelingen tussen beide partijen verliepen voorspoedig tot januari 2010. Dan, daags voor de aankoop/verkoopovereenkomst ondertekend zou worden, krabbelt TAS terug en vraagt uitstel. Het gezelschap kreeg een verontrustend telefoontje van de bank: ‘Jullie weten toch dat jullie 20 procent van het te betalen bedrag persoonlijk moeten voorleggen bij aankoop van het pand?’ Bij TAS vielen ze uit de lucht. Gevolg: de OLV-vereniging wil het pand verkopen aan een (kapitaalkrachtiger) projectontwikkelaar. Horreur!
TAS zette meteen een grote, emotionele ‘Red Theater aan de Stroom!’-campagne op. En de OLV-vereniging, bij monde van bestuurder Henri van Lier, tracht ondertussen haar jammerlijk besluit te verdedigen.
De eigenaardige houding van TAS enkele dagen voor de ondertekening van het compromis schond het vertrouwen van de OLV-vereniging. Maar dat is toch geen reden om afscheid te nemen van een waardevol stukje theatererfgoed, dat bovendien een belangrijke maatschappelijke rol vervult?
Vlaanderen bezit prachtige historische theatergebouwen, denk aan de Brusselse KVS, de schouwburg van NTGent of de Antwerpse Bourlaschouwburg. Daarnaast is er jarenlang geïnvesteerd in een fijnmazig netwerk van kwaliteitsvolle cultuurcentra met goed uitgeruste theaterzalen. Deze gebouwen zijn ‘bakens van culturele identificatie met een hoog symbolisch gehalte’, aldus voormalig minister van Cultuur Bert Anciaux (SP.A) in zijn ‘Beleidsnota culturele infrastructuur 2002 – 2004’ waarmee hij de eerste stappen zette in de richting van een goed uitgebalanceerd beleid.
De huidige minister van Cultuur, Joke Schauvliege (CD&V), stelt in haar beleidsnota Cultuur 2009 – 2014 onder meer dat zij wil ‘zoeken naar de ontwikkeling van nieuwe financieringsvormen, zodat investeren in de verdere uitbouw, het onderhoud en de renovatie van infrastructuur aantrekkelijk wordt voor de diverse actoren’.
Kunnen TAS en de OLV-vereniging deze redenering in praktijk brengen alsjeblieft? Bovendien delen beide partijen een bekommernis voor hun buurt. TAS als producent van toegankelijk repertoiretoneel en als levendige buurtplek waar amateurkringen, scouts en de plaatselijke schooltjes kind aan huis zijn. De OLV-vereniging is als parochiale vereniging belast met de zorg voor haar parochianen, en dus ook de culturele ontspanning van die parochianen.
Met de televisiereeks Oud Belgiëkreeg Vlaanderen al een pakkend verhaal over de verkoop van een theatergebouw aan een projectontwikkelaar. Laten we de theatergebouwen die ons resten als goede huisvaders bewaren en beheren.
door Els van Steenberghe
De OLV-vereniging wil het pand aan een (kapitaalkrachtiger) projectontwikkelaar verkopen. Horreur!
