?Viva Brasil? : oud naast jong.

Grote publiekslokker van ?Viva Brasil? is dit jaar de formatie van pianist en orkestleider Sergio Mendes. Met zijn latin-lover look en zijn gitzwart snorretje is hij een typisch product van de jaren zestig. Net als Tom Jobim werd hij beïnvloed door de jazzmuziek om als vanzelf tot de bossa nova te komen die de samba in strakkere banen leidde. Toen Mendes in 1964 last kreeg met het kolonelsregime, ruilde hij Brazilië voor Californië en begon er een commerciële carrière.

Hij overgoot songs van Burt Bacharach en de Beatles met een Braziliaanse saus en wordt beschouwd als de uitvinder van de vrouwelijke backing vocals. Eind jaren zestig verweefde hij voor het eerst de glasheldere stemmen van Karen Philipp en Lani Hall met de lead-stem en legde daarmee een van de technische fundamenten van zijn formatie ?Brasil ’66?. Het werd een succestory, mede door het perfectionisme waarmee Mendes zijn muziek in de studio’s bijvijlde. Een nauwe samenwerking met geluidsingenieur Bruce Sweden was daar niet vreemd aan.

De jongste jaren zoekt Mendes terug naar zijn roots. Naast Engelse songs, zingt hij opnieuw in het Portugees. Op zijn laatste cd staat de Braziliaanse zangeres Simone, in het gezelschap van meesters als Gilberto Gil en Gaetano Veloso, met songs van Jobim en Djavan. Ook de Italiaan Zucchero en de Belgische Maurane zijn van de partij.

Wie echt iets fris wil meemaken, moet naar het optreden van de jonge zwarte zangeres Daude. Zij treedt op als bij-act van de tweede festival-vedette, gitarist-zanger en componist van ?Más que nada?, Jorge Ben Jor. Die frisheid haalt Daude zowel uit haar présence als uit de natuurlijke manier waarop zij haar muziek vertolkt. Ze mengt de religieuze gezangen en wijsjes uit de Nordeste, die zij in de straten van haar geboortewijk Candeal in Salvador de Bahia leerde, met samba en rap. Daude slaagt erin om de rap naadloos in de Braziliaanse traditie in te passen. Daude en arrangeur Celso Fonseca (gitarist bij Gil) bekijken die muziek niet als een commercieel exportproduct, maar werken zowel inhoudelijk als ritmisch de gelijkenissen uit tussen de rap en de negermuziek uit de Nordeste en maken er echte Braziliaanse muziek van.

Francis Cromphout

Sergio Mendes : Californisch klatergoud.