Ze zijn met velen, ze laten graag van zich horen, en je vindt ze in alle lagen van de bevolking: de ook in België steeds groter wordende groep K-popfans.
Sinds ze eind november 2020 als eerste in het Koreaans zingende groep ooit een Amerikaanse nummereenhit scoorden, kan de wereld niet meer om BTS heen. De zevenkoppige bende is het goudhaantje van de K-pop, een uit Zuid-Korea afkomstige subcultuur van tot de perfectie gedrilde en tot in de puntjes gestileerde popidolen (m/v). Ze hebben miljoenen fans over de hele wereld, vormen een hecht blok, en laten zich niet onbetuigd in maatschappelijke of politieke kwesties. Onder meer de Amerikaanse president Donald Trump mocht kennismaken met hun invloed toen ze een van zijn verkiezingsbijeenkomsten saboteerden door online het gros van de toegangskaartjes te reserveren. Knack zocht drie Vlaamse K-popfans op.
Annelien Hermans (23) – Student – ‘Dit is wie ik ben’
Gezonde stress klinkt door de telefoon wanneer we Annelien Hermans opbellen in Leuven. ‘Ik zit midden in mijn examens. Korean Studies, een postgraduaat dat ik combineer met een bachelor toegepaste taalkunde. De fascinatie met de Koreaanse cultuur begon toen ik veertien was, met het liedje Ring Ding Dong van de boyband SHINee. Sindsdien is K-pop een groot deel van mijn leven. Zo zit ik samen met drie vriendinnen sinds 2013 in een dansgroep, Sirius. We bestuderen en imiteren onze favoriete K-popchoreografieën tot in de puntjes, en doen samen mee aan wedstrijden. En als we niet dansen, organiseren we sleepovers, terwijl we naar Koreaanse soaps kijken en Koreaans koken. Dankzij onze gemeenschappelijk passie zijn we een heel hechte vriendenclub geworden. Als mijn medestudenten de naam ‘Annelien’ horen, denken ze meteen aan K-pop. Dat vind ik niet erg, het is wie ik ben. Ik ben ermee opgegroeid, ben ervan blijven houden, en dat zal wel nog even zo doorgaan.’
Guido Bouckenooghe (65) – Gepensioneerd – ‘K-pop houdt me jong’
‘Als ik getrouwd was geweest, had ik hier nooit zo veel tijd in kunnen investeren’, vertelt de medeoprichter van de K-pop Belgium Society. ‘Ik beheer verschillende Facebookpagina’s en zit ook mee in de organisatie van Hallyu Wave, een festival dat Zuid-Koreaanse muziek en cultuur promoot. Vorig jaar ontvingen we daarmee zo’n 3000 mensen in Vorst Nationaal.’
‘In 1980 reisde ik als opvoeder samen met een groep jongeren naar Indonesië. Daar ben ik verliefd geworden op de Aziatische cultuur. Rond 2010, toen de K-pop in z’n huidige vorm de kop opstak, is die passie in alle hevigheid ontbrand. De samenzang, de dansroutines, de totale esthetische schoonheid: ik hou er gewoon van. K-pop houdt me jong.’ Dat hij als man en zestiger een curiosum is onder de K-popfans deert Bouckenooghe niet. ‘Intussen ben ik al elf keer in Zuid-Korea geweest. Jaren geleden heb ik er de meidengroep Blackpink ontmoet. Dat ik een fan was, vonden ze helemaal niet raar. Ze waren vooral geïntrigeerd door mijn baard.’
Ulrike Vandamme (28) – Journalist – ‘Gelijkgestemde zielen’
Ulrike Vandamme is journaliste bij Newsmonkey en ontdekte K-pop vier jaar geleden via YouTube. ‘Toen er een artikel over de openingsceremonie van de Olympische Winterspelen in het Zuid-Koreaanse Pyeongchang moest worden geschreven, keek de hele redactie naar mij: “Ulrike, jij luistert toch naar die muziek?”‘
‘Ik zie het vooral als een bindmiddel voor gelijkgestemde zielen, en dan vooral mensen die tolerant en ruimdenkend in het leven staan. Zelfs de populairste artiesten in de K-pop worden nog altijd gemarginaliseerd, enkel en alleen omdat ze uit Azië komen. Racisme of discriminatie liggen dus heel gevoelig bij K-popfans. Toen er heftige reacties kwamen omdat Bol.com geen Zwarte Pietartikelen meer wilde verkopen, hebben Vlaamse en Nederlandse K-popfans de hashtag #boycotbol gekaapt, door Twitter te overspoelen met een zee van K-popvideo’s. Extreemrechtse K-popfans, dat kan ik mij moeilijk voorstellen. Dankzij het hechte gemeenschapsgevoel in de K-pop ben ik zelf veel mondiger geworden wanneer het over politieke kwesties gaat.’
