JA

Opgetekend door Hannes Cattebeke

‘Rekeningrijden is een ideale maatregel om diegene die last veroorzaakt daarvoor te laten betalen. Daardoor geef je aan de automobilisten een aanzet om zich op andere, minder belastende manieren te verplaatsen zoals met de fiets of met het openbaar vervoer. Want het drukke autoverkeer in de steden is nefast voor het milieu, maar ook voor de veiligheid. Bovendien is het in veel plaatsen bijzonder inefficiënt om je nog met de auto te verplaatsen doordat het verkeer volledig vastzit.

Er is veel politieke moed nodig om de beslissing te nemen en er is altijd een zeker risico aan verbonden, maar een proefproject heeft juist als bedoeling om te testen of iets in de praktijk haalbaar is. Het grote voordeel van rekeningrijden is dat het veel gedaantes heeft, waardoor je kunt inspelen op de concrete behoefte van een bepaalde verkeerssituatie. Het systeem waarbij elke auto een eigen elektronische identificatie heeft, maakt het bijvoorbeeld mogelijk om de routes van het goederentransport vast te leggen.

In Vlaanderen kunnen bepaalde vormen zeker een positief effect hebben. Alleen moeten ze gepaard gaan met begeleidende maatregelen, zoals de verbetering van het openbaar vervoer en een degelijke infrastructuur voor fietsers. Hetzelfde systeem als in Londen is mogelijk, maar we zullen meer baat hebben bij kleinere projecten. Een voorbeeld is de Kennedytunnel in Antwerpen. Gezien de bijna permanente opstoppingen is het bijzonder onlogisch dat autobestuurders daar niet moeten betalen, terwijl ze dat wél moeten doen in de verkeersarme Liefkenshoektunnel. Diegenen die het voorstel tegenhouden, vrezen voor hun eigen portemonnee en verliezen het algemeen belang van de stad Antwerpen uit het oog. De bedrijven die bang zijn voor hun concurrentiepositie vergeten dat de tolheffing misschien een winstoptie is ten opzichte van de hoge kosten die het fileprobleem meebrengt. De bloeiende winkelzaken en horeca in het stadscentrum van Gent bewijzen dat autovrije straten ook voor de middenstanders meer voor- dan nadelen hebben.

Tenslotte zou het jammer zijn mocht rekeningrijden in de vergeethoek geraken omdat het zogezegd een asociale maatregel is, terwijl er voldoende fiscale maatregelen voorhanden zijn die een uitweg bieden voor dat neveneffect.’

‘Er zijn op dit moment te weinig alternatieven voor de burgers die geen tol willen betalen als ze met hun auto de stad binnenrijden. Het resultaat zou dus zijn dat de bevolking de maatregel door de mobiliteitsbeperking en de hogere belastingen alleen maar als last zou ervaren. Ze zou de overheid al snel verwijten dat de enige doelstelling een verhoging van de inkomsten is. Een overstap naar rekeningrijden houdt in dat er een gedragssturing moet komen, waardoor de mensen zich kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie. Vooraleer een dergelijke maatregel in Brussel of in Antwerpen kan worden ingevoerd, is er nog heel wat werk voor de boeg om het autoverkeer fatsoenlijk te regelen en vooral om het openbaar vervoer behoorlijk te laten functioneren.

Bovendien is het wel heel hoog gegrepen om nu plots vanuit het niets zo een hoogtechnologisch plan voor te stellen, terwijl we er in België bij wijze van spreken met moeite in slagen om een verkeersbord te plaatsen. Wij moeten nog volledig beginnen met de uitrusting van telegeleide signalisatie. In Nederland heb je in heel de randstad rond Rotterdam honderden kilometers autowegen en ringwegen waarvan de signalisatie in een centraal punt geregeld wordt. Bij ons zijn de eerste elektronische borden aan het verschijnen. We moeten niet willen lopen voor we kunnen wandelen. Het is niet eerlijk om de publieke opinie voor te houden dat we onze steden op korte termijn kunnen voorzien van een systeem zoals dat in Londen. Onze achterstand is daarvoor veel te groot.

Bovendien is Vlaanderen in feite één grote stad. Rekeningrijden in Antwerpen bijvoorbeeld zou betekenen dat je een waterdicht cordon moet leggen rond heel Antwerpen, want anders krijg je sluikverkeer in de rand van de stad, met negatieve gevolgen voor de leefomgeving daar en ook voor veiligheid op de wegen die niet voorzien zijn op zoveel verkeer.

Mocht er toch een sluitend systeem tot stand komen, dan blijft nog altijd de vraag of een fiscaal cordon niet zou leiden tot een verdere stadsvlucht van middenstanders en kleine ondernemingen. In Noorwegen heeft de overheid om die reden gelijksoortige projecten in provinciesteden moeten stopzetten.’

NEE

‘Inspelen op concrete behoefte’

‘Te weinig alternatieven’