INFO : De auteur is correspondent van de VRT in de Verenigde Staten.
Niets is zo fantastisch als de werkelijkheid. Neem nu dit: een hooggeplaatste ambtenaar van het Witte Huis moet ontslag nemen omdat bekend is geworden dat hij militaire geheimen heeft gelekt, en een verslaggever komt in de gevangenis terecht omdat hij zijn bron niet wil bekendmaken. Fictie of realiteit? Uitgerekend in de week dat Lewis ‘Scooter’ Libby, de stafchef van vice-president Dick Cheney, tot ontslag werd gedwongen, was in The West Wing, de politieke soap van NBC, te zien hoe de fictieve perschef van het Witte Huis gedwongen werd op te biechten dat hij het lek was waar weken naar werd gezocht.
De samenloop van fictie en realiteit was niet helemaal toevallig. De makers van The West Wing wisten natuurlijk ook dat de bijzondere aanklager Patrick Fitzgerald al twee jaar op zoek was naar de bron van het lek in het Witte Huis, dat CIA-agente Valerie Plame uit de schaduw van de geheime dienst haalde en zo een einde maakte aan haar carrière. Maar dat de ontknoping in de televisieserie samen zou vallen met die in het echte Witte Huis, was een voltreffer waarvoor Hollywood de televisiegoden dankbaar mag zijn.
Overigens hielden de gelijkenissen tussen fictie en realiteit daar niet op. In The West Wing doet de Republikeinse senator Arnold Vinick een gooi naar het presidentschap, maar komt daarbij in botsing met de christelijk-conservatieve achterban van de partij, die in ruil voor zijn steun de belofte wil dat een aantal rechters benoemd zal worden die tegen abortus zijn. Harriet Miers, door president Bush naar voren geschoven om in het Hooggerechtshof te zetelen, moest haar kandidatuur intrekken onder druk van de christelijke fundamentalisten, die twijfelden aan haar conservatieve geloofsbrieven.
Voor de Amerikaanse televisiekijker wordt het op die manier steeds moeilijker om realiteit en fictie uit elkaar te houden. Toen vorige week de twee fictieve presidentskandidaten uit The West Wing met elkaar in debat gingen, was op het scherm het nieuwslogo van NBC te zien. Het debat werd geleid door een echte journalist van NBC-nieuws. Na afloop waren op de website van MSNBC – het zusterbedrijf van de nieuwszender – de resultaten te zien van een (echte) opiniepeiling over de vraag wie het debat had gewonnen. De democratische kandidaat haalde een ruime meerderheid, en de meeste ondervraagden gaven ook te kennen dat ze het fictieve debat ver boven het echte verkozen.
De politieke wereld is niet onverdeeld gelukkig met het succes van de politieke fictie. Vooral Commander in Chief moet het ontgelden. In deze successerie van ABC is vice-president Mackenzie Allen (Geena Davis) door het onverwachte overlijden van president Bridges de eerste vrouwelijke president geworden van de Verenigde Staten. Merk op dat Mackenzie niet via gewone verkiezingen aan de macht is gekomen. Dat was wellicht zelfs voor Hollywood een politieke brug te ver. Maar ook nu kunnen veel conservatieven de politieke fictie nauwelijks smaken. Het moet gezegd dat Commander in Chief nauwelijks moeite doet om onpartijdig te lijken. De sinistere tegenspeler van president Allen is de Republikeinse speaker van het Huis van Afgevaardigden (Donald Sutherland), die geen intriges uit de weg gaat.
Vorige week bezocht mevrouw de president de staat Florida, waar een orkaan dood en vernieling had gezaaid. Ze gaf FEMA (het Ministerie voor Rampenbestrijding) de opdracht om het uur te rapporteren over de toestand op het terrein: een duidelijke sneer naar het Witte Huis van George W. Bush. Maar wat conservatief Amerika vooral dwarszit, is de vermeende poging van Hollywood om de weg naar het Witte Huis te bereiden voor Hillary Clinton.
Johan Depoortere
