Dimitri Verbelen was iemand ‘die zich in de file zat op te winden over mensen die zich over de file zaten op te winden’. Zijn Vrolijk Relativerende Liga ter Bestrijding van Azijnpis & Verzuring is dan ook een vorm van zelftherapie. Dik 25.000 mensen op Facebook kijken intussen mee.
‘Ge moogt zeggen wat ge wilt
maar onder koning Filip hebben we
toch al ne schone zomer gehad!’
Een beetje afstand nemen van de mallemolen van het leven en de actualiteit – als er al een boodschap zit achter de Relativerende Liga, dan is het die. Drie jaar geleden begon Dimitri Verbelen, een 39-jarige bediende bij de Brusselse watermaatschappij, de frustraties van zich af te schrijven voor een tiental vrienden op Facebook. In poëtische quotes en columns ’temperde hij zijn hoofd’. En raakte hij een snaar, blijkbaar. Vorige week werd de kaap van de 25.000 volgers gerond, en er ligt een boek klaar bij de drukker.
‘We laten ons met zijn allen te veel gaan’, zegt Verbelen. ‘Telkens als ik denk dat het goed gaat met de wereld, surf ik eens naar de fora van de nieuwssites. Daar gaat het duidelijk te ver. Tegelijkertijd ben ik ook niet iemand die met alles moet lachen of dingen automatisch relativeert. Ik wind me net heel erg op, ik ben gechoqueerd. Vandaar ook de Liga, om op een andere manier een tegengewicht te bieden. Het is niet alleen vrijblijvend. Soms wil ik de lezers wel degelijk een spiegel voorhouden, maar niet op een belerende manier.’
‘Ik hou ontzettend van
NIJNTJE
Bij voorkeur op grootmoeders wijze’
In de reacties op die post, ontspint zich onder de volgers een discussie over dierenleed. ‘Hoe meer mensen je bereikt, hoe serieuzer men je neemt. Ik krijg steeds vaker mails over wat ik post. Ik heb ook altijd mijn naam van de pagina weggehouden. Het was gewoon D! Dat zal nu veranderen, met het boek. En dat zet ook meteen een rem op de inhoud. Vroeger was ik stouter, durfde ik meer. Nu post ik af en toe gewoon iets om duidelijk te maken dat ik niet de nieuwe Bond Zonder Naam wil zijn. Ik ben geen overjaarse hippie.’
Is het niet opvallend dat een bijna-veertiger met poëzie gaat experimenteren op Facebook? ‘Ik kijk daar ook van op. Het is duidelijk dat die quotes meer aanslaan dan de columns die ik schrijf, al ben ik soms trotser op die laatste. Je moet het vandaag in enkele zinnen kunnen zeggen, terwijl ik nog steeds van een eigen roman droom. Ach, ik schrijf gewoon op wat in me opkomt. Er is geen groot plan voor de Liga, ik heb geen wereldvrede voor ogen of zo. Ik wilde mezelf gewoon wat relativeren.’
‘Ik ben een
Wild woekerende
muntplant
in het diepst van mijn
potgegronde gedachten
het klimaat dwingt mij
een doel te kiezen
thee of mojito?’
Duidelijk.
Dimitri Verbelen, Vrolijk relativerende liga ter bestrijding van azijnpis en verzuring, Uitgeverij Van Halewyck, 12,5 euro. Verschijnt op 14 september.
