Het mag geen aanleiding zijn om ongebreideld afval te beginnen lozen, maar er duiken berichten op waaruit blijkt dat afval voor sommige diersoorten een zegen kan zijn – op bepaalde plekken. Onderzoekers melden in Freshwater Biology dat er in sommige zoetwatergemeenschappen in stadsrivieren meer insecten en slakken op menselijk afval leven dan op stenen en rotsen.

Sommige ‘afvalbiotopen’ huisvesten een hogere biodiversiteit dan andere. Plastic, metaal en stof hadden in het onderzoek meer beestjes dan glas en de natuurlijke rotsen. Vooral flexibel plastic, bijvoorbeeld van waterflessen, trok veel beestjes aan. Mogelijk zien die er een surrogaat in voor de bewegende waterplanten die uit vervuilde rivieren verdwijnen.

Een studie in Environmental Science & Technology rapporteert een verrassend hoge biodiversiteit in plastic afvalconcentraties in oceaanwater. Aan het oppervlak is plastic een ernstige bedreiging voor het welzijn van walvissen en zeevogels, maar onderwater biedt het een houvast voor soorten als zeeslakken en poliepen van kwallen. Op 33 stukken plastic werden liefst 1200 individuen van 49 soorten gevonden.

Het grootste probleem van plasticvervuiling is natuurlijk dat plastic uiteenvalt in microplastics, die zich overal in de voedselketen kunnen nestelen.