Tv-gezicht Pedro Elias: ‘Sorry zeggen is een makkelijke manier om ergens mee weg te komen’

presenteert De Container Cup op Play 4. Op 26 april verschijnt zijn podcast Topdokters: Patiënt Pedro. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 23 minuten en 41 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Voor mijn podcast ga ik bij alle topdokters langs om mijn organen te laten checken. Nu blijkt dat ik een zeer slechte cholesterol en bloeddruk heb.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

De afschaffing van de smartphone, met onmiddellijke ingang.

Wat is uw grootste prestatie?

De combinatie van gezin en werk, waarbij ik alle betrokkenen zo gelukkig mogelijk probeer te maken. En de simpele manier waarop ik mijn drie kinderen opvoed: zo warm mogelijk, met een pakketje zelfvertrouwen.

Wat is uw grootste mislukking?

De gemiste vrije trap als 12-jarige, in het parkje tegenover ons huis.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

In 1998 heb ik een jaar in Australië gewoond, om er op boerderijen te werken. Daar leerde ik iemand kennen met wie ik ging samenwonen. Hoewel dat geen amoureuze relatie was, wilde ik toch met haar trouwen, om nooit meer naar België te hoeven terugkeren. Een huwelijk van een vriend lokte me toch weer naar hier. Maar al mijn kleren en stinkende schoenen liggen nog steeds bij Jill Smith in Melbourne.

Welke gebeurtenis uit uw jeugd heeft u nooit losgelaten?

Het moment waarop ik met mijn BMX tegen mama’s enkel fietste in het park. Dat vervult me nog steeds met schuldgevoel.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik heb alle plastic tassen uit ons huis gebannen.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Na mijn eerste tv-optreden, een jaar of tien geleden, las ik ergens ‘dat we die jongen niet lang in de media zullen zien’. Sindsdien weet ik dat alle lof- én snertboodschappen te relativeren zijn.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik schreef zelfs een boek over onze dialogen: Van den hond. Intussen woont Pablo niet meer bij ons, maar bij een hippiemeisje dat de wereld rondreist.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Soms neem je verkeerde haltes, maar je kunt altijd weer opstappen in de juiste richting. Van geen enkele dus.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Het zal je verbazen, maar ik was er niet bij.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Ik kom geregeld in Londen en dan ga ik altijd eerst naar Tate Modern. Daar staat een verroest VW-busje dat een twintigtal sleeën uitspuwt: ‘The Pack’ van Joseph Beuys. Dat prachtige, brutale beeld brengt me aan het huilen.

Waarover zou u meer willen weten?

Geneeskunde. Toen ik klein was, las mijn papa bij het ontbijt telkens een stukje voor uit Le Larousse Médical en het blijft me fascineren.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

We hebben zelf een goed doel: De Rovers, opgedragen aan mijn zoontje dat leukemie heeft. Dankzij de verkoop van Roverwijn, met de steun van veel vrijwilligers, hebben we al flink wat geld aan Kom op tegen Kanker kunnen schenken.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Mezelf.

Vindt u seks overschat?

Nee, het is een goede uitvinding. Door veel kinderen te hebben en een druk leven, maak ik het iets minder vaak mee. Maar dat maakt het nog magischer.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Mijn papa is er niet meer, maar mijn mama breng ik elke week een stukje goede biefstuk.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik wandel en sport heel veel, maar ik eet ook heel veel. Vandaar dat niet zo prachtige lichaam.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als mijn gezin in gevaar zou zijn, zeker. Ik heb niet zoveel bezittingen, behalve rollend materiaal: fietsen en een kampeerbusje. Onbewust bereid ik me al voor op de vlucht.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat sorry zeggen een makkelijke manier is om ergens mee weg te komen.